пашкра́ баць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. што . Нанесці драпіны, пісягі на што‑н. [Васіліна:] — Шкада, [туфлікі] пашкрабаеш у лесе. Савіцкі .
2. Шкрабаць некаторы час. [Ладынін] ціха пашкрабаў у шыбу; пачакаў — маўчаць. Шамякін .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкра́ банне , ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. шкрабаць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Без стуку, нават без шкрабання адчынілася першая палавіна філёнчатых дзвярэй кабінета. Сабаленка . Раптам праз усе гэтыя гукі.. [Міхал Плышэўскі] пачуў шкрабанне каля дзвярэй на ганку. Чарнышэвіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрэбці ; драпаць, шкрабаць , шкрэбаць (разм. ); драіць (спец. )
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Скра́ баць ‘рабіць шум, скрабучы, драпаючы што-небудзь’ (ТСБМ , Нас. , Гарэц. , Байк. і Некр. , Бяльк. , Варл. ), скро́ баць ‘скрэбці, шаркаць нагамі’ (ТСБМ , Нас. , Байк. і Некр. ), гіперкарэктнае скрёбыць ‘скрабаць, шкрабаць ’ (Бяльк. ). Рус. скроба́ ть ‘скрэбці’, укр. скроба́ ти , шкроба́ ти , польск. skrobać , в.-луж. škrabać , н.-луж. škrabaś , чэш. škrábati , славац. škrabať , славен. škrábati . Роднасныя літ. skrabéti ‘шамацець’, лат. skrabêt ‘скрасці’, с.-н.-ням. schrapen (*skrapôn ) і г. д. (гл. Фасмер 3, 658; Махэк₂ , 613). Іншая ступень чаргавання ў скрэбці (гл.). Сной₁ (636) узнаўляе прасл. *skrabati , якое лічыць новаўтварэннем.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
scar
I [skɑ:r]
1.
n.
шрам, шнар -а m. е́ ц -ца́ m. а́ ны)
2.
v.t.
рабі́ ць шрам, дра́ піну, шкра́ баць
3.
v.i.
зарубцо́ ўвацца; заго́ йвацца, пакі́ нуўшы рубе́ ц
II [skɑ:r]
n.
стро́ мкая скала́ ; стро́ ма f. о́ рва, бе́ здань f. о́ ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жарства ’буйны пясок з дробнымі каменьчыкамі’, лёзн. жаршня́ (Яшкін ), жораст (Шат. ) ’тс’. Рус. дыял. зах. жерства , укр. жорства , польск. żarstwa ’тс’. Фасмер (2, 50) параўноўвае з авест. zarstva‑ ’камень’, спасылаючыся на Петарсана, Afsl Ph, 34, 380. Трубачоў (Слав. языкозн. , V, 172) згаджаецца з гэтым, рэканструюючы прасл. форму žьrstva . Барталамэ (1684) параўноўвае ст.-іран. žarstva‑ ’камень’ з марсійскім і сабінскім hernae ’скала’. У Покарнага (1, 443) прадстаўлен корань *g̑her‑ ’шкрабаць ’: літ. žarstýti ’зграбаць’, грэч. χαράδρᾶ ’цясніна, бездань, шчыліна ў зямлі’; Покарны , 1, 446 — корань *g̑herzd(h)‑ ’калючыя зёрны, ячмень’: ст.- в.-ням. gersta ’ячмень’, грэч. κρῑ ’тс’, а таксама яшчэ некаторыя карані са спалучэннем гутуральнага і‑r , з якімі магчыма суаднесці разглядаемае слав. слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
grate
I [greɪt]
n.
1) кра́ ты pl. а́ тка f. і́ к -а́ m. о́ пцы)
2) камі́ н -а m.
II [greɪt]
1.
v.t.
1) дзе́ рці (на та́ рцы)
2) скрыгата́ ць (зуба́ мі)
3) скрэ́ бці; шкра́ баць
4) раздражня́ ць, злава́ ць
2.
v.i.
1) (on, upon) я́ ць
it grates on my ear — гэ́ та рэ́ жа слых
2) скрыгата́ ць
3.
n.
скры́ гат -у m.
the grate of old, rusty hinges — скры́ гат стары́ х заіржаве́ лых заве́ саў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)