шкра́баць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шкра́баю |
шкра́баем |
| 2-я ас. |
шкра́баеш |
шкра́баеце |
| 3-я ас. |
шкра́бае |
шкра́баюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шкра́баў |
шкра́балі |
| ж. |
шкра́бала |
| н. |
шкра́бала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шкра́бай |
шкра́байце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
шкра́баючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шкра́баць несов., разг. скрести́, цара́пать; (ногами) ша́ркать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкра́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. што, чым і без дап. Пакідаючы драпіны ці зачэпліваючы, вадзіць чым‑н. вострым ці цвёрдым па якой‑н. паверхні. Як толькі ён [Рэкс] заўважыў, што мяне няма ў бліндажы, падышоў да дзвярэй і давай шкрабаць кіпцюрамі, прасіцца, каб яго выпусцілі на двор. Пальчэўскі. Нават вярбы не было відаць, хоць галіна шкрабала шыбу зусім блізка. Шамякін. А потым зноў елі моўчкі, толькі чулася, як шкрабалі лыжкі ў талерках. Гаўрылкін. // Разм. Чухаць, скрэбці асобныя часткі цела. Грэчка шкрабае за вухам, хоча нешта сказаць, але тут умешваюцца другія кабеты, і ён маўчыць. Няхай.
2. Зачэпліваючы за што‑н., скрабучы па чым‑н., утвараць шум, шапаценне, шоргат. Па тратуары шкрабалі чыесьці падэшвы... «Работніца і сялянка». Маці ўжо шкрабае доўгім ключом-адмычкай, прасунутай праз дзірку ў вушаку. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкро́баць несов., разг., см. шкра́баць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкрабану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да шкрабаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашкра́баць і зашкрэ́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць шкрабаць, шкрэбаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкрэ́баць
‘шкрабаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шкрэ́баю |
шкрэ́баем |
| 2-я ас. |
шкрэ́баеш |
шкрэ́баеце |
| 3-я ас. |
шкрэ́бае |
шкрэ́баюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шкрэ́баў |
шкрэ́балі |
| ж. |
шкрэ́бала |
| н. |
шкрэ́бала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
шкрэ́бай |
шкрэ́байце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
шкрэ́баючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шкро́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і шкрабаць. Гулка стукацяць дзеравяшкі, шкробаюць чаравікі і боты. Палонныя стаміліся, ідуць не ў нагу, як папала. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашкалёпак ’асколак’ (Касп.). Гл. аскалёпак, параўн. варыянты з ск/шк: скура/шкура, скабы/шкабы, скурат/шкурат, скрабаць/шкрабаць і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пашкра́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. што. Нанесці драпіны, пісягі на што‑н. [Васіліна:] — Шкада, [туфлікі] пашкрабаеш у лесе. Савіцкі.
2. Шкрабаць некаторы час. [Ладынін] ціха пашкрабаў у шыбу; пачакаў — маўчаць. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)