Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ва́бік, ‑а, м.
Дудачка або свісток, якім у часе палявання падзываюць птушак або звяроў, падрабляючы іх голас. Я пускаю чучала качкі ў трыснёг і раз-пораз пакрэкваю ў вабік.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
guy
[gaɪ]
n.
1) Sl. хлапе́ц -ца́m., хлапчы́на -ы m., дзяцю́к дзецюка́m.
2) дзівакава́ты чалаве́к
3) пу́дзіла, чу́чалаn.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
präparíeren
vt
1) анат. прэпара́ваць
2) набіва́ць чу́чала; засу́шваць (расліны)
3) падрыхто́ўваць, рыхтава́ць (заданне)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
захо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1.Незак.да захавацца.
2.(1і2ас.неўжыв.). Знаходзіцца, змяшчацца дзе‑н., у чым‑н. Да 1941 года чучала.. [зубра] захоўвалася ў заалагічным музеі ў Белавежы.В. Вольскі.Частка.. [ранніх твораў Бядулі] не друкавалася і захоўваецца ў рукапісным аддзеле цэнтральнай бібліятэкі Акадэміі навук Літоўскай ССР.Каваленка.
3.Зал.да захоўваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чу́чело
1. пу́дзіла, -ла ср., чу́чала, -ла ср.;
2.(пугало) пу́дзіла, -ла ср.;
3.перен., бран. пу́дзіла, -ла ср.;
◊
чу́чело горо́ховое хоць у кано́плі стаўля́й; патаро́ча салапа́тая;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
stuff2[stʌf]v.
1. набіва́ць, запі́хваць;
My head is stuffed with facts. У мяне галава забіта фактамі;
She stuffed the child with sweets. Яна на карміла дзіця цукеркамі
2. набіва́ць, напі́хваць чу́чала
3. фаршырава́ць
4. заклада́ць, забіва́ць;
My nose is stuffed up. Мне залажыла нос.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Маньку́т1 ’манюка’ (Янк. 1, Янк. БП), маньку́ха, маньку́ціха ’ілгуха’ (Янк. 3.). З польск.mańkut, mańka ’ляўша’, якое змяніла семантыку: ’леварукі’ > ’які робіць не па-сапраўднаму’ > ’які хлусіць, падманвае’. Параўн. і польск.zażyć kogo z mańki ’ашукаць, падмануць, пажартаваць’. Польск.mańka, mańkut узыходзяць да італ.manca ’левая рука’.
Маньку́т2, маньку́та ’чучала, падобнае да цецерука, пры дапамозе якога палешукі лавілі цяцерак (Эр эм., Кіркор; браг., Нар. Гом.). У выніку семантычнага пераносу з манькут1 (гл.), якое, аднак, асацыіравалася з бел.мані́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БЫ́КАЎ Раланд Анатолевіч
(н. 12.11.1929, Масква),
рускі акцёр, кінарэжысёр. Нар.арт.СССР (1990). Скончыў тэатр. вучылішча імя Б.Шчукіна (1951). З 1960 на кінастудыі «Масфільм». З 1955 здымаецца ў кіно: «Педагагічная паэма», «Я крочу па Маскве», «Айбаліт-66» (і рэжысёр), «Служылі два сябры», «Андрэй Рублёў», «Выклікаем агонь на сябе» і «Нос» (тэлевізійныя), «Звоняць, адчыніце дзверы», «Мёртвы сезон», «Лісты мёртвага чалавека» (Дзярж. прэмія Расіі 1987) і інш. Сярод рэжысёрскіх работ: «Увага, чарапаха!» (1970), «Аўтамабіль, скрыпка і сабака Клякса» (1975), «Чучала» (1984, Дзярж. прэмія СССР 1986). З 1992 прэзідэнт Міжнар. фонду развіцця кіно і тэлебачання для дзяцей і юнацтва («Фонд Раланда Быкава»).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
страшы́дла, ‑а, н.
Разм.
1. Той, хто (або тое, што) мае страшны выгляд; страхоцце. З вады паказалася нейкае вусатае страшыдла, чорнае-чорнае.Юрэвіч.Сталёвае страшыдла развярнулася і, сеючы навокал сябе кулямёты агонь, рухалася па-над дарогай.М. Ткачоў.//Чучала, пудзіла. [Ліканор] павесіў рукі і стаяў нязграбна, як страшыдла, што курэй пужае з аўса.Бядуля.
2.перан. Той, хто (або тое, што) выклікае страх. Але ноч была ціхая. Думалася, што страшыдла вайны заснула недзе, стомлена прыпаўшы да зямлі.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)