чёлка ж.

1. (у лошади) гры́ўка, -кі ж.;

2. (причёска) гры́ўка, -кі ж.; чубо́к, род. чубка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аўду́лькі ’агаткі, Antennaria Gaertn.’ (маг., Кіс.), рус. авдульки ’тс’. Збліжана з уласным імем Аўдуля, Аўдулька, памянш. ад Аўдоцця; першапачаткова, магчыма, ад аўдод ’удод’ (бо кветка мае чубок) ці ад дзеяслова абдуць, параўн. іншую назву гэтай расліны — пух (Кіс., 15).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pony

['pɔni:]

I

n -s, -s (парода коней) по́ні

II

m -s, -s грыўка, чубо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

піжо́н, ‑а, м.

Разм. пагард. Пусты малады чалавек, празмерна заняты сваім знешнім выглядам і апрануты вельмі модна; франт. Ёсць сярод нас такі задзірысты піжон — Штаны ў дудачку, чубок з-пад шапкі, А за каўнер вазьмі — папусціць нюні ён, — Ні прынцыповасці, ні смеласці, ні хваткі, Гатоў, як Бобік той, лізаць адразу пяткі. Валасевіч. Пецька — піжон. Тыдзень есці не будзе, а бразготку ўпадабаную купіць. Мехаў.

[Ад фр. pigeon — голуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

comb1 [kəʊm] n.

1. грэ́бень, грабяне́ц, грабе́ньчык;

a wide-toothed/close-toothed comb рэ́дкі/густы́ грэ́бень

2. textile часа́лка

3. со́ты;

comb honey со́тавы мёд

4. грэ́бень (пеўня); чубо́к (птушкі)

5. грэ́бень (хвалі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Hube

f -, -n

1) чэ́пчык

2) чубо́к (у птушак)

3) тэх. каўпа́к; кажу́х; капо́т; люк (танка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

crest [krest] n.

1. грэ́бень (хвалі, узгорка і да т.п.)

2. грабе́ньчык (пеўня); чубо́к (птушкі)

3. гры́ва

4. аздабле́нне на ве́рсе ге́рбавага шчыта́

on the crest of a/the wave на грэ́бені хва́лі; на вяршы́ні сла́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распушы́ць, ‑пушу, ‑пушыш, ‑пушыць; зак., што.

1. Расцерабіўшы, расчасаўшы, зрабіць пушыстым (шэрсць, валасы, пер’е і пад.). Вецер распушыў яе густыя залацістыя косы. «Маладосць». // Натапырыць (поўсць, пер’е — пра жывёл, птушак). [Папугай] чубок распушыць і скрыпіць, як стары дзядок: «Добры вечар». Даніленка. // Раскрыць, распусціць (пупышкі, кветкі). Вербалоз толькі што распушыў свае каткі. Дамашэвіч.

2. перан. Разм. Раскрытыкаваць каго‑н., насварыцца на каго‑н. Бацьку сёння на сходзе распушылі пасля справаздачы, знялі з старшыні калгаса. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВЯЛІ́КАЯ БЕ́ЛАЯ ЧА́ПЛЯ

(Egretta alba),

птушка сям. чаплевых атр. буслападобных. Пашырана на ўсіх мацерыках, акрамя Антарктыды. Жыве ў бязлесных або бедных лясной расліннасцю мясцінах з вадаёмамі і вял. трысняговымі і чаротавымі зараснікамі. На Беларусі пералётная, зрэдку гняздуецца, часцей трапляецца на Палессі, занесена ў Чырв. кнігу.

Даўж. цела 85—102 см, маса 1,1—1,5 кг, размах крылаў 1,4—1,7 м. Апярэнне снежна-белае. У шлюбным уборы на патыліцы невял. чубок. Ногі і шыя доўгія, дзюба прамая, вострая. Корміцца буйнымі насякомымі, іх лічынкамі, дробнымі млекакормячымі, рыбай, жабамі, малюскамі і інш. Гнёзды пераважна на заломах трыснягу, чароту. Выседжвае 3—5 птушанят.

т. 4, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

tuft

[tʌft]

1.

n.

1) чуб -а m., чубо́ка́ m.; барада́ або́ баро́дка клінко́м

2) ку́па, гру́па дрэ́ваў або́ кусто́ў

3) пучо́к -ка́ m.

2.

v.t.

прашыва́ць о́ўдру, матра́ц)

3.

v.i.

расьці́ чу́бам, расьці́ ку́чкамі, гру́памі, пучка́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)