Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. чаргаваць істанпаводлезнач.дзеясл.чаргавацца. Рух, дзеянне ў апавяданні перадаецца амаль выключна зменай, чаргаваннем настрояў героя і развіццём думкі.Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wymieniać się
незак.
1. абменьвацца;
2.лінгв.. чаргавацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przeplatać się
незак.
1. пераплятацца;
2. перамяжацца; чаргавацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ábwechseln
1.
vt мяня́ць; рабі́ць разнаста́йным
2.
vi мяня́цца; чаргава́цца (адзін з адным)
3.
(sich)
(mitD) мяня́цца, чаргава́цца (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Межава́ць ’пракладваць межы’, ’быць сумежным’, ’чаргавацца’ (ТСБМ; малар., Выг. дыс.), докш.межава́цца, тураў.межова́цца ’мець агульную мяжу, суседнічаць’ (Сл. ПЗБ, ТС), укр.межува́ти(ся), рус.межева́ть, ст.-рус.межевати ’тс’, в.-луж.mjezować, чэш. старое mezovati ’гранічыць’, балг.межо̀вам ’працую ў талацэ’. Відаць, старое паўн.-слав. утварэнне з суфіксам ‑ova‑ ад мяжа́ (гл.). Сюды ж межавік ’каморнік’ (Бяльк.), якое з рус.межевик ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
змяні́цца
1. sich verändern;
абста́віны змяні́ліся die Úmstände háben sich verändert;
2. (мяняцца, чаргавацца); ábgelöst wérden;
караву́л змяні́ўся die Pósten wurden ábgelöst;
◊
змяні́цца з тва́ру die Fárbe wéchseln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
межава́цца, мяжуюся, мяжуешся, мяжуецца; незак.
1.зчым і без дап. Мець агульную мяжу, быць сумежным. Мяжуюцца сенажаці суседзяў. Сталовы пакой мяжуецца з кухняй. □ Жыта межавалася з бульбаю, ячмень з грэчкаю і пры аўсе ліпела палоска льну.Чорны.//перан.; зчым. Быць блізкім да чаго‑н. Даверлівасць .. да знаёмых і таварышаў межавалася з дзіцячай непасрэднасцю і наіўнасцю.Хведаровіч.
2.(1і2ас.неўжыв.), зчым. Перамяжоўвацца, чаргавацца. Любіць [янот] вялікія пералескі, якія мяжуюцца з паплавамі.В. Вольскі.[Слабодкі] забудоўваюцца без плана.. Даўжэзныя баракі мяжуюцца з наспех збітымі хацінамі і зямлянкамі.Жычка.
3.Зал.да межаваць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
interchange
[,ɪntərˈtʃeɪndʒ]1.
v.
1) замяня́цца, мяня́цца між сабо́ю
2) абме́ньваць (-ца) (падару́нкамі)
3) зьмяня́ць (-ца), чаргава́цца
2.
n.
1) перастано́ўка f., пераста́ўленьне n. (лі́тараў у сло́ве)
2) абме́н -у m.
3) Gram. чаргава́ньне n., зьме́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ту́мны ‘мутны, няясны, матавы, без бляску’ (ТС), ‘млявы, вялы’: ена ужэ тумная пасля работы (маз., ГЧ), ту́мно ‘змрочна, няясна, мутна, туманна, цьмяна’ (ТС, ПСл; жытк., Жыв. НС), ‘хмурна’, ‘млосна’ (ЛМТ). Відаць, звязана з цьмяны (гл.), параўн. укр.дыял.тмя́ний ‘зацемнены, матавы’; ‘сумны, нудны’, што да тма ‘цемра’ (ЕСУМ, 5, 691), ст.-бел.тьма, тма ‘тс’, якія, паводле Бузука (ЗІФВ УАН, 13–14, 278), могуць чаргавацца з коранем тум‑, параўн. укр.тума́ ‘хмуры, маўклівы чалавек’, а таксама рус.дыял.ту́мный ‘сумны, журботны’, польск.дыял.tumny ‘поўны, тлусты’ < і.-е.*tou̯m‑/*teu̯m‑, гл. роднаснае літ.tumà ‘мутнасць’, tumė́ti ‘мутнець’, лат.tumêt ‘гусцець’, ‘збірацца (пра дажджавыя аблокі)’, tumuļat ‘(пра неба) паволі пакрывацца хмарамі’ і інш., паводле Смачыньскага (694), узыходзяць да і.-е.*tu̯em‑ ‘набрыняць’.