Tölpel

m -s, - цяльпу́к, ёлуп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niezgrabiasz

м. разм. цяльпук; мяла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тюле́нь

1. цюле́нь, -ня м.;

2. перен. цяльпу́к, род. цельпука́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валюх ’пузан, цяльпук, мяла’ (Клім.), валюхла ’капун, павольны ў хадзьбе чалавек’ (З нар. сл.), валюх‑валюх ’выклічнік (пра хаду)’ (КСП). Да валяць з экспрэсіўнай суфіксацыяй; параўн. валёх‑валёх ’выклічнік’, рус. валях, валяха, валяшка, валява, валюга, валюшка ’цяльпук’, увалень, бесар. валюхаваты ’цяльпук’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cielak

м. разм. перан. цяльпук; цялё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ciemięga

ж. разм. цяльпук; мяла; няўклюда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lout

[laʊt]

n.

1) нехлямя́жы чалаве́к; цяльпу́к -а́ m.

2) прасьця́к -а́ m., абмежава́ны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пе́нтюх прост., бран. цюхця́й, -цяя́ м.; цяльпу́к, род. цельпука́ м.; кіжла́й, -лая́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пінцю́х ’бесхарактарны, непаваротлівы чалавек, цяльпук’ (Скарбы). Да пенцюхтша (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Trámpel

m, n -s, - разм. няўклю́да, цяльпу́к, мя́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)