цытава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад цытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працытава́ць гл. цытаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыта́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цытаваць.

2. зб. Прыведзеныя цытаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cytować

незак. цытаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

misquote [ˌmɪsˈkwəʊt] v. цытава́ць (чыё-н.) выка́званне недакла́дна, са скажэ́ннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Працыцырава́ць ’абгаварыць каго-небудзь’ (паст., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (4, 105), з рус. цитировать ’цытаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

misquote

[,mɪsˈkwoʊt]

v.

перакру́чваць цыта́ту, памылко́ва цытава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падтасо́ўка ж., прям., перен. подтасо́вка; переде́ржка;

цытава́ць з ~кай — цити́ровать с переде́ржкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przytaczać

незак.

1. прыкочваць;

2. прыводзіць; цытаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zitíeren

vt

1) цытава́ць

2) выкліка́ць (у суд і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)