цытава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Прыводзіць адкуль-н. цытату.

Ц. класікаў літаратуры.

|| зак. працытава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. цытава́нне, -я, н. і цыта́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цытава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цыту́ю цыту́ем
2-я ас. цыту́еш цыту́еце
3-я ас. цыту́е цыту́юць
Прошлы час
м. цытава́ў цытава́лі
ж. цытава́ла
н. цытава́ла
Загадны лад
2-я ас. цыту́й цыту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цыту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цытава́ць несов. цити́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

Прыводзіць адкуль‑н. цытату. Ні адзін артыкул, ні адно даследаванне, прысвечаныя Купалу, не абыходзяцца без таго, каб іх аўтары не цытавалі пісьма Горкага. Бярозкін. [Люда:] — Некаторы час ён [Тульба] дужа любіў цытаваць старажытных грэкаў. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працытава́ць гл. цытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цити́ровать несов. цытава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да цытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад цытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыта́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цытаваць.

2. зб. Прыведзеныя цытаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)