Verbum

анлайнавы слоўнік

Stéckling

m -s, -e чарано́к; са́джанец, фля́нс(а)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Па́растак ’маладая галінка расліны, якая вырасла ад больш старога сцябла або ствала, флянс; сцябло расліны’ (ТСБМ, Шат., Др.-Падб.). Дэрыват ад парасці < расці (гл.) з суф. ‑ак. Па́раска ’тс’ (Сл. ПЗБ) утворана ад таго ж дзеяслова з суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́женец с.-х., в разн. знач. са́джанец, -нца м., флянс, род. фля́нса м.;

лук-са́женец цыбу́ля-са́джанец.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flanca

flanc|a

ж. расада; флянс; каліва;

~e pomidorów — флянсы памідораў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kéimling

m -s, -e

1) біял. заро́дак, эмбрыён

2) бат. па́растак, флянс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

seedling

[ˈsi:dlɪŋ]

1) се́янец -ца m.

2) раса́да f., са́джанец -ца m., флянс -а m.; малы́я дрэ́ўцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

transplant

[,trænsˈplænt]

v.t.

1) пераса́джваць (кве́тку, дрэ́ва)

2) перасяля́ць (людзе́й)

3) Surg. трансплянтава́ць

[ˈtrænsplænt]

1) пераса́джваньне n.

2) са́джанец -ца m. (пра дрэ́ва); флянс -у m.

3) Surg.

а) транспля́нт -а m.

б) трансплянта́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

па́растак, ‑тка, м.

1. Маладая галінка расліны, якая вырасла ад больш старога сцябла або ствала; флянс. [Пархвен] убачыў у небе чорны высокі ствол без голля і толькі адна тоўстая і таксама чорная галіна знізу зелянелася густымі новымі парасткамі. Чорны. // Малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны. У сене траплялася многа скошаных дубовых парасткаў. Шамякін. Хатка выглядае нібы нейкі звычайны ўзгорак сярод лугу, бо ўся яна густа зарасла зверху маладымі парасткамі лазы і крапівой. В. Вольскі.

2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення; расток. Лёгка, ледзь-ледзь .. [Тарэнта] кранае пальцам пясчынкі, разгортвае іх і намацвае мякаццю пальца.. востры канец жытняга парастка. Галавач. Раніцай, на васемнаццаты дзень яравізацыі бульбы, Мар’яна заўважыла на клубнях маленькія зеленавата-фіялетавыя парасткі. Стаховіч.

3. звычайна мн. (па́расткі, ‑аў); перан.; чаго. Першае праяўленне чаго‑н.; пачатак чаго‑н.; зародак. Камуністычныя суботнікі — першыя парасткі новых, камуністычных адносін да працы. □ Ранейшыя кпінкі Сцяпана і жартаўлівыя намёкі маці не прайшлі бясследна, яны пакінулі ў душы парасткі непрыязнасці, і гэтая непрыязнасць знайшла цяпер месца. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

План ₁ ’чарцёж — памяншальны выгляд мясцовасці, прадмета на плоскасці’ (ТСБМ, Яруш., Шат.), ’прысядзібны ўчастак калгасніка, надзел, сядзіба, зямля пры хаце’ (гом., ЛА, 3; Мат. Гом.; Ян.; свісл., Сл. рэг. лекс.; ветк., рэчыц., нясвіж., слаўг., Яшк.), ’незабудаваны ўчастак зямлі ў межах вёскі, які належыць аднаму гаспадару, пляц’ (Нар. сл.), пла́нік ’тс’ (жлоб., ЛА, 3), плян ’тс’ (Яруш.), план ’агарод’ (ветк., ЛА, 2), план ’зямля былога сталыпінскага хутара’ (Яшк.). З рус. ці польск. моў, у якіх — з франц. plan ’плоскасць’ ці з ням. Plan ’паверхня’, апошнія ўзыходзяць да с.-лац. plānum ’роўнае месца, раўніна, плоскасць’ (Фасмер, 3, 273; Махэк₂, 454; Банькоўскі, 2, 597, гл. Васэрцыер, 174). Сюды ж швянч. плано́к ’узор для ткання’ (Сл. ПЗБ).

План ₂ ’праграма заданняў і прац’, ’парадак, паслядоўнасць, сістэма’ (ТСБМ), ’жыццёвы парадак, спосаб грамадскага жыцця’ (ТС). Праз польск. plan ’план, расклад, праграма’ (ужо ў А. Міцкевіча), а таксама старыя plant, piania, ці рус. план ’тс’ з ням. Plan ’задума, мэта’, якое ў XVIII ст. было запазычана ў франц. мову (plan ’задума, праект, план’ для plant ’саджанец, флянс’ > ’гадавальнік’ як ’нешта задуманае, выдуманае’, гл. Васэрцыер, 174). Сюды ж жыт. планаваць з пераносным значэннем ’абмяркоўваць (пра старога, які ідзе і размаўляе сам з сабою)’ (Мат. Гом.) < польск. planować ’меркаваць, будаваць планы’ (Кюнэ, Poln., 87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plant

[plænt]

1) расьлі́на, расьці́на f.

2) расса́да f. (гаро́дніны, кве́так); флянс -а, са́джанец-ца́ m. (дрэ́ваў, кусто́ў)

3) заво́д -у m.

chemical plant — хімі́чны заво́д

1) садзі́ць

2) заса́джваць (напр. кве́ткамі, бу́льбай); наса́джваць (напр. сад)

3) пуска́ць для разво́ду (ры́бу)

4) мо́цна ўстаўля́ць, утыка́ць; ста́віць (ва́рту)

5) засно́ўваць pf. (калёнію, го́рад)

planting of a forest — паса́дка ле́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)