Адпо́ўшчыць ’надаваць аплявух’ (Шат.). Магчыма, да ад‑по‑уш‑ч‑ыць ’ударыць па вуху’. Не выключана таксама сувязь (кантамінацыя) з ушчуваць ’караць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спавяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.
1.каго і без дап. Прымаць споведзь у каго-н.
С. грэшніка.
2.перан., каго. Ушчуваць за што-н.
С. вучня за дрэнны ўчынак.
3. Прытрымлівацца якога-н. вучэння, пераканання і пад.
Паэт кіраваўся прынцыпамі, якія спавядаў Максім Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гэ́такіігэ́ткі, ‑ая, ‑ае, займ.
Разм. Тое, што і такі. Дарогу! Дарогу сустрэчнаму плану! З гэтакім лозунгам хто ж не згодзіцца?Крапіва.— Няўжо табе, Амяллян, не сорам глядзець на гэтакі двор? — пачаў ушчуваць яго Журавінка.Лобан.Душой я вольны чалавек І гэткім буду цэлы век!Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. Дакараць, выклікаючы пачуццё сораму. А настаўнік, нічога не ведаючы, думае, што Ганька падглядвае, і сарамаціць яе...Васілевіч.Калі хто спрабаваў сарамаціць, ушчуваць вырадка — біць яго цяпер, вядома, баяліся, — Пэпік апраўдваўся.Сачанка.Маці заступілася за сына, яна схапіла Хведара за руку і пачала сарамаціць.Пальчэўскі.
2. Ганьбіць, няславіць. Першай, мабыць, даведалася Халімоніха, прынесла вестку ад некага з суседак, зразу ж стала сарамаціць, клясці Ганну.Мележ.[Дзімін:] — Вам, Кашын, трэба праспацца. Я пазваню зараз, каб падрыхтавалі пасцель. Не сарамаціце бацьку.Карпаў.Пражыў ты [Бамбал] хораша век, дык пасядзі і хораша адпачні, не дзяцінься, не сарамаці сябе.Скрыган.
3. Прыводзяць у замяшанне, бянтэжыць, канфузіць. Сарамаціць вучня заўвагамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
The teacher admonished the student for his careless work — Наста́ўнік зрабі́ў ву́чню заўва́гу за нядба́йную пра́цу
3) ра́дзіць, павуча́ць
Their guide admonished the mountain climbers to follow him carefully — Правадні́к павуча́ў альпіні́стаў, каб яны́ асьцяро́жна ішлі́ за і́м
4) нага́дваць
She admonished him of his obligation — Яна́ нагада́ла яму́ пра яго́нае абавяза́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Знушча́цца ’здзекавацца’ (Жд. 2; Мат. Гом.; ЭШ), змушча́цца ’тс’ (Жд. 2). Рус.зах.бранск.знущаться ’тс’, паўд.змущаться ’тс’, вяцк., смал.змуща́ть ’схіляць, спакушаць, падбухторваць, нацкаваць’, укр.знуща́тися ’здзекавацца’. Булахоўскі (Питання, 65; Вибр., 2, 71) выводзіў укр.знуща́тися з *згнущатися. Трубачоў (Проспект, 83–84) рэканструюе прасл.дыял.sъn‑uščati (sę) і, параўноўваючы з польск.poduszczać ’падбухторваць’, выводзіць бяспрэфіксны дзеяслоў uščati < ustjati ад usta (гл. вусны) і дае для дзеяслова балт. паралелі: літ.дыял.áuščioti ’балбатаць, гаварыць’, лат.aūšât ’балбатаць’. Параўн. і Трубачоў, Слав. языкозн., V, 179. Мартынаў (Бел. укр. ізал., 48; Лекс. Палесся, 13–14) далучае да гэтых паралелей мін.-маладз.ушчуваць ’лаяць’, ушчувацца ’крыўдзіцца’, а таксама ст.-рус.наустити (параўн. і рус.наущать), рэканструюе ўсх.-балт.*san‑austjati і лічыць, што яно пранікла ў бел., укр. Трэба, аднак, улічыць, што наустити не ст.-рус., а ст.-слав. факт, прадстаўлены ў Зогр. і Мар. евангеллях, таму тут больш верогодна не пранікненне, а генетычная роднаснасць (як мяркуе Трубачоў). У бел., відаць, адбываецца ўзаемадзеянне знушчацца і змушчацца (параўн. рус.смущаться да смутить, гл. муціць), якое першасна мела значэнне ’выклікаць непакой’. Ці не трэба ўлічыць пры тлумачэнні польск.уст.znękać ’засмучаць, знясільваць’, в.-луж.znućić ’прымусіць’? Параўн. таксама бел.зні́шчыць, укр.знищити ’спыніць існаванне’ і ст.-рус.изнищити ’зрабіць жабраком’. Семантычны бок цікавай гіпотэзы Трубачова патрабуе ўдакладненняў, сярод якіх магчыма і ўздзеянне ўказаных слоў.