thumbs up
знак ухва́лы, ухва́ла f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
poklask, ~u
м. ухвала; прызнанне;
zyskać poklask — атрымаць прызнанне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
approbation
[,æprəˈbeɪʃən]
n.
1) ухва́ла f., прыхі́льная ду́мка
2) зацьве́рджаньне n., са́нкцыя, зго́да f.
by approbation — са зго́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pochwała
pochwał|a
ж. пахвала, ухвала;
godny ~y — варты пахвалы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
aprobata
aprobat|a
ж. апрабацыя; дазвол, згода, ухвала;
zyskać ~ę — атрымаць дазвол
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
acclaim
[əˈkleɪm]
1.
v.t.
1) віта́ць во́плескамі; мо́цна хвалі́ць
2) абвяшча́ць
2.
v.i.
ухваля́ць; бу́рна пля́скаць
3.
n.
ухва́ла f., во́плескі -аў pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
aklamacja
aklamacj|a
ж. ухвала воклічамі;
wybrać przez ~ę — выбраць аднадушна без галасавання
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
aplauz, ~u
м.
1. ухвала;
powszechny aplauz — усеагульная ўхвала;
2. апладысменты, воплескі;
wywołać aplauz — выклікаць апладысменты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Прыгавары́ць ’назначыць пакаранне; рашыць, вырашыць; угаварыць, прываражыць, прывярнуць’ (ТСБМ), прыговоры́цца ’падлашчыцца, паддобрыцца ў размовах’ (ТС), прыгаво́рны ’хвароба, якую прыгаворваюць’ (Нар. Гом.). Да гавары́ць (гл.). Сюды ж аддзеяслоўныя бяссуфіксныя назоўнікі з працягам і развіццём семантыкі: прыгаво́р ’рашэнне суда, пастанова, рашэнне, меркаванне па якому-небудзь пытанню’ (ТСБМ, Др.-Падб.), пры́гавар ’ухвала (на вясковым сходзе)’ (Др.-Падб.), прігаво́р ’прыгавор’ (Бяльк.); прыгаво́р, звыч. мн. л. прыгаво́ры ’словы, якімі суправаджаюць якое-небудзь дзеянне; урокі’ (ТСБМ; маг., ЛА, 3), прыгаво́рны ’сурочаны’ (Байк. і Некр.), прыгаво́р ’прымаўка’ (брасл., даўг., в.-дзв., красл., лях., Сл. ПЗБ), прі́гывыр ’тс’ (Бяльк.); сюды ж памянш. прыгаво́рка, пры́гово́рка ’вострыя, забаўныя словы, словазлучэнні, якія ўжываюцца для ажыўлення гаворкі, прымаўка’ (Растарг., ТСБМ; гродз., в.-дзв., карэліц., Сл. ПЗБ; ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Zúspruch
m -(e)s
1) зваро́т; суцяшэ́нне; ухва́ла
auf j-s ~ hören — прыслу́хацца да чыі́х-н. слоў [чыёй-н. пара́ды]
2) наве́двальнікі, кліенту́ра
viel ~ háben — мець вялі́кую кліенту́ру
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)