ура́жваць гл. уразіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ура́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгало́мшыць

‘уразіць, ашаломіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыгало́мшу прыгало́мшым
2-я ас. прыгало́мшыш прыгало́мшыце
3-я ас. прыгало́мшыць прыгало́мшаць
Прошлы час
м. прыгало́мшыў прыгало́мшылі
ж. прыгало́мшыла
н. прыгало́мшыла
Загадны лад
2-я ас. прыгало́мшы прыгало́мшыце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыгало́мшыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уязви́ть сов. ура́зіць; (оскорбить) абра́зіць; (уколоть) укало́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прара́зіць ’нанесці моцную абразу’ (Нас.). Да разіць, уразіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ура́жаны

1. поражённый, взволно́ванный; потрясённый;

2. оскорблённый, заде́тый;

1, 2 см. ура́зіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Уразіць (уражваць), здзівіць (здзіўляць) незвычайнымі паводзінамі, скандальнымі ўчынкамі, парушэннем агульнапрынятых норм і правіл. Эпаціраваць гледачоў.

[Ад фр. épater — здзіўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zadziwić

зак. здзівіць; уразіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zafrapować

зак. уразіць; здзівіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdumieć

зак. здзівіць; уразіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)