прыгало́мшыць
‘уразіць, ашаломіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прыгало́мшу | прыгало́мшым | |
| прыгало́мшыш | прыгало́мшыце | |
| прыгало́мшыць | прыгало́мшаць | |
| Прошлы час | ||
| прыгало́мшыў | прыгало́мшылі | |
| прыгало́мшыла | ||
| прыгало́мшыла | ||
| Загадны лад | ||
| прыгало́мшы | прыгало́мшыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прыгало́мшыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)