уну́чак, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да унук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wnuk

м. унук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grandson

[ˈgrænsʌn]

n.

уну́к -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Énkel

m -s, - уну́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мнук ’унук’ (Інстр. I). У выніку мены вн‑ > мн‑ (аб пераходзе в > м гл. Карскі, 1, 340).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grandchild

[ˈgræntʃaɪld]

n., pl. -children

уну́к -а m., уну́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Énkelkind

n -es, -er уну́к, уну́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзеравя́нікі, ‑аў; адз. дзеравянік, ‑а, м.

Абл. Дзеравяшкі (у 3 знач.). [Самалёт] пачулі ўсе, і.. нават Міколка — унук Гаўрылы Андрэевіча, — насунуўшы на ногі дзеравянікі, выбег да дзеда. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаты́зм

(ад лац. nepos, -otis = унук, нашчадак)

раздача рымскімі папамі даходных пасад, вышэйшых царкоўных званняў сваякам для ўмацавання ўласнай улады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Kíndeskind

n -(e)s, -er уст. уну́к, уну́чка

Kínder und ~er — пато́мства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)