instituíeren

vt

1) нала́джваць, засно́ўваць

2) распараджа́цца, ука́зваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinweisen

* vt

1) ука́зваць, інструктава́ць

2) дава́ць накірава́нне [о́рдэр]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліхенаіндыка́цыя

(ад гр. leichen = лішайнік + лац. indicare = указваць, вызначаць)

выкарыстанне лішайнікаў у якасці біялагічных індыкатараў ступені забруджанасці атмасфернага паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сігнату́ра

(с.-лац. signatura, ад лац. signare = абазначаць, указваць)

1) частка рэцэпта з указаннем спосабу прыёму лякарства;

2) паслядоўная нумарацыя друкаваных аркушаў у кнізе ці часопісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

déuten

1.

vt тлума́чыць, растлума́чваць

2.

vi (auf A) ука́зваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

price​2 [praɪs] v.

1. вызнача́ць цану́; ацэ́ньваць; ука́зваць цану́ на тава́ры;

The pictures have not been priced yet. Цана карцін яшчэ не вызначана.

2. прыцэ́ньвацца

♦

price oneself/smth. out of the market залама́ць ве́льмі высо́кую цану́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

híndeuten

vi (auf A)

1) ука́зваць, пака́зваць (на што-н.)

2) намяка́ць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

па́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

1. Адна з пяці рухомых канцавых частак кісці рукі, ступні нагі (у чалавека) або лапы (у жывёлы).

Безыменны палец.

2. У машынах, механізмах і пад.: замацаваная дэталь у выглядзе акруглага стрыжня (спец.).

Поршневы п.

◊

Праз пальцы глядзець на каго-што (разм., неадабр.) — свядома не заўважаць каго-, што-н.; абыякава ставіцца да каго-, чаго-н.

Ведаць як свае пяць пальцаў каго-што (разм.) — ведаць вельмі добра.

Пальцам паказваць на каго-што (разм.) — указваць, звяртаць асобую ўвагу на каго-, што-н.

|| памянш. па́льчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. па́льцавы, -ая, -ае.

П. сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ука́зывать несов.

1. (показывать) пака́зваць; (обращать внимание, отмечать — ещё) зазнача́ць; (называть) называ́ць;

2. (разъяснять) раска́зваць, растлума́чваць; (давать наставления, учить — ещё) ука́зваць, навуча́ць;

3. (устанавливать, определять, называть, намечать) вызнача́ць, прызнача́ць, называ́ць; см. указа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арыентава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

1. Даваць магчымасць вызначыць сваё становішча на мясцовасці або кірунак свайго руху. // Надаваць патрэбны кірунак (карце, прыладзе і пад.) адносна напрамкаў свету. Арыентаваць касмічны лятальны апарат.

2. перан. Памагаць каму‑н. разабрацца ў чым‑н. Арыентаваць у пытаннях палітыкі.

3. перан.; на каго-што. Ставіць перад кім‑, чым‑н. пэўную мэту, задачу; указваць каму‑н. кірунак далейшай дзейнасці. Выказванне Янкі Купалы пра зборнік «На этапах» арыентавала даследчыкаў уважліва і чула адносіцца да твораў заходнебеларускага паэта [Максіма Танка]. У. Калеснік.

[Ад фр. orienter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)