узло́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узло́мліваць несов. взла́мывать; см. узлама́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узло́м, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узломваць — узламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узло́мліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узломліваць — узламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узло́мваць гл. узламаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узлама́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узламаць.

2. у знач. прым. Які ўзламаўся, трэснуты. Узламаны лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

włamać się

зак. уламацца; узламаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

safe​1 [seɪf] n. сейф;

break/force the safe узлама́ць сейф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узадра́ць (узламаць, ададраць) áufbrechen* vt, erbréchen* vt;

узадра́ць падло́гу die Díele áufreißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узвярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак., што (разм.).

1. Ускапаць, узараць, узламаць паверхню чаго-н.

Свінні ўзвярнулі двор.

Вецер узвярнуў страху.

2. на каго-што. Падняўшы, наваліць, узваліць.

У. паклажу на воз, на плечы.

3. перан., на каго. Прыпісаць каму-н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць.

Усю віну ўзвярнулі на стрэлачніка.

|| незак. узваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)