па́ц

‘удар па шчацэ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́ц па́цы
Р. па́цу па́цаў
Д. па́цу па́цам
В. па́ц па́цы
Т. па́цам па́цамі
М. па́цы па́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Удар кулаком, кухталь.

Надаваць грымакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тума́к

‘удар кулаком’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́к тумакі́
Р. тумака́ тумако́ў
Д. тумаку́ тумака́м
В. тума́к тумакі́
Т. тумако́м тумака́мі
М. тумаку́ тумака́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

масси́рованный​II воен. масі́раваны;

масси́рованный налёт, уда́р масі́раваны налёт, уда́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рында,

удар у суднавы звон.

т. 13, с. 515

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цэль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прадмет, месца, куды накіроўваецца стрэл, удар, кідок; мішэнь.

Страляць у ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канту́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.

Удар або траўма арганізма без пашкоджання знешняга покрыва цела.

Цяжкая к. пры выбуху бомбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабавы́, -а́я, -о́е.

1. Накіраваны ў лоб; франтальны.

Лабавая атака.

Л. удар.

2. Размешчаны ў пярэдняй частцы чаго-н.

Лабавое шкло аўтамабіля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́рыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уда́ру уда́рым
2-я ас. уда́рыш уда́рыце
3-я ас. уда́рыць уда́раць
Прошлы час
м. уда́рыў уда́рылі
ж. уда́рыла
н. уда́рыла
Загадны лад
2-я ас. уда́р уда́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час уда́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апляву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х, ж. (разм., груб.).

1. Удар далонню па шчацэ.

Даць аплявуху.

2. перан. Знявага, маральны ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)