ува́жны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і уважлівы. Уважны слухач. Уважныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

considerate [kənˈsɪdərət] adj. ува́жлівы, чу́лы, даліка́тны, такто́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асцяро́жны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, акуратны; далікатны.

А. крытык.

2. Які дзейнічае з асцярогай.

А. стук у дзверы.

Асцярожна! (прысл.; будзь уважлівым, пагражае небяспека).

|| наз. асцяро́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто назірае, ажыццяўляе кантроль за кім-, чым-н.

Уважлівы н.

Ваенны н.

|| ж. назіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. назіра́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

uważny

уважлівы;

uważny kierowca — уважлівы шафёр;

uważny na każdy szczegół — уважлівы да кожнай дробязі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

assiduous [əˈsɪdjuəs] adj. fml стара́нны, дба́йны, руплі́вы; ува́жлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагляда́льны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

Н. чалавек.

2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

Н. пункт.

|| наз. нагляда́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wnikliwy

праніклівы; уважлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

муж, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Жанаты мужчына ў адносінах да сваёй жонкі.

Уважлівы м.

2. Дзеяч у якой-н. галіне (кніжн.).

Дзяржаўны м.

|| прым. му́жаў, -ава (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пі́льны, -ая, -ае.

1. Які патрабуе неадкладнага выканання, неабходны, тэрміновы.

Пільная работа.

Пільная патрэба.

2. Старанны, руплівы.

П. у рабоце чалавек.

3. Уважлівы, неаслабны.

Пільная праверка.

Пільна (прысл.) сачыць.

|| наз. пі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)