падме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны; зак., каго-што.

Назіраючы, заўважыць, убачыць.

П. недахопы.

|| незак. падмяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glimpse​2 [glɪmps] v. уба́чыць ме́лькам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заві́дзець

‘убачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заві́джу заві́дзім
2-я ас. заві́дзіш заві́дзіце
3-я ас. заві́дзіць заві́дзяць
Прошлы час
м. заві́дзеў заві́дзелі
ж. заві́дзела
н. заві́дзела
Дзеепрыслоўе
прош. час заві́дзеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узре́ть сов., книжн.

1. (увидеть) уст. уба́чыць, угле́дзець;

2. (усмотреть) уба́чыць, угле́дзець; (заподозрить) западо́зрыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зави́деть сов., разг. згле́дзець, угле́дзець, уба́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадугле́дзець, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Наперад убачыць, угадаць магчымасць чаго-н.

П. усе выпадкі.

|| незак. прадугле́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазы́рыць

‘убачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зазы́ру зазы́рым
2-я ас. зазы́рыш зазы́рыце
3-я ас. зазы́рыць зазы́раць
Прошлы час
м. зазы́рыў зазы́рылі
ж. зазы́рыла
н. зазы́рыла
Загадны лад
2-я ас. зазы́р зазы́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час зазы́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згле́дзець, -джу, -дзіш, -дзіць; зак., каго-што (разм.).

Угледзець, убачыць; заўважыць.

Я і не згледзеў, як сцямнела.

◊

Як вокам згледзець — як вокам ахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дазе́рыць

‘убачыць, заўважыць каго-небудзь, што-небудзь; прасачыць за кім-небудзь, чым-небудзь (без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дазе́ру дазе́рым
2-я ас. дазе́рыш дазе́рыце
3-я ас. дазе́рыць дазе́раць
Прошлы час
м. дазе́рыў дазе́рылі
ж. дазе́рыла
н. дазе́рыла
Загадны лад
2-я ас. дазе́р дазе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час дазе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Зайздросціць ’перажываць раздражненне, выкліканае перавагай іншых’. Рус. беламор., арханг., пячор, за́здрить ’убачыць’, паўн.-дзвін. зазрить ’лічыць ганебным’, укр. за́здрити ’зайздросціць’, за́здріти ’пабачыць’, польск. zazdrościć ’зайздросціць’, чэш. zazřiti ’убачыць’, славац. zazrieť ’глянуць, убачыць; глянуць варожа’, дыял. zazrosť, zazdrost ’зайздрасць’, славен. zazréti ’ўбачыць’, серб.-харв. за̀зрети ’убачыць; спужацца; выказаць незадавальненне’; параўн. балг. за̀зор ’сорам, жах’, макед. зазор ’сорам’. Ст.-слав. зазьрѣти ’злавацца, дакараць, абурацца’. Ст.-рус. зазьрѣти ’убачыць’ (XI ст.), ’зайздросціць’ (XII ст.), ’дакараць’ (XI ст.), Бел. форма, відаць, з польск. з устаўным ‑й‑. У ст.-бел. з XVI ст.: зайздрость, заздрость (Крыўчык, Труды яз., 39). Польск. zazdrościć утворана ад наз. zazdrość, што ў сваю чаргу утвораны ад дзеясловаў, прадстаўленнях формамі тыпу рус. дыял. зазрить, заздрить (дзе ‑д‑ устаўное), якія выніклі шляхам прэфіксацыі дзеяслова zьrěti ’глядзець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)