дазе́рыць

‘убачыць, заўважыць каго-небудзь, што-небудзь; прасачыць за кім-небудзь, чым-небудзь (без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дазе́ру дазе́рым
2-я ас. дазе́рыш дазе́рыце
3-я ас. дазе́рыць дазе́раць
Прошлы час
м. дазе́рыў дазе́рылі
ж. дазе́рыла
н. дазе́рыла
Загадны лад
2-я ас. дазе́р дазе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час дазе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)