Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Тычына А. М.укл. ); 9/233; 10/495; 11/148; 12/610, 614
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Тычына П. Р.
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
тычы́ нка , -і, Д М мн. ж.
1. гл. тычына .
2. Мужчынскі орган размнажэння ў кветак, які змяшчае пылок (спец. ).
|| прым. тычы́ нкавы , -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тычи́ на разг. тычы́ на , -ны ж. ы́ чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тычы́ нка , ‑і, Д М ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Спец. Мужчынскі орган размнажэння ў кветкавых раслінах, у якім утвараецца пылок.
2. Памянш.-ласк. да тычына .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Hó pfenstange
f -, -n
1) тычы́ на для хме́ лю
2) разм. бамбі́ за
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тычня́ к ‘плот, частакол’ (Мат. Мазыр.), ты́ чнік зборн. ‘дубцы для агароджы’ (Мат. Гом. ), тычы́ ннік ‘частакол’ (леп. , Рэг. сл. Віц. ). Суфіксальныя ўтварэнні ад тыч , тычына тыччо́ : насек тычча, буду плот гарадзіць (докш. , Янк. Мат. ), ты́ чча зборн. ‘тычкі’ (Мат. Гом. ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ЛА́ ГА-МАДЖО́ РЭ
(італьян. Lago Maggiore літар. вял. возера),
Вербана , возера ў Італіі і Швейцарыі паміж адгор’ямі Лепанцінскіх Альпаў. Пл. 212 км 2 , даўж. 62,5 км , глыб. да 372 м . Размешчана ў тэктанічнай міжгорнай катлавіне на выш. 194 м . Берагі высокія, абрывістыя. Падпруджана стараж. марэнай. Праз возера працякае суднаходная р. Тычына , левы прыток р. По. Суднаходства, рыбалоўства. Турызм. Клімат. курорты: Лакарна, Аскана і інш. (Швейцарыя), Канобіо, Інтра і інш. (Італія).
т. 9, с. 86
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)