бе́ргшрунд

(ням. Bergschrund, ад Berg = гара + Schrund = трэшчына)

падгорная трэшчына ў вобласці жыўлення горнага ледніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

fracture​1 [ˈfræktʃə] n. med. перало́м; трэ́шчына

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чака́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. чаканіць.

2. мн. -і, -нак. Рэльефны адбітак, выкананы на металічным вырабе.

Шабля, упрыгожаная чаканкай.

3. Апрацаваная паверхня металу, загладжанае шво, трэшчына і пад. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pęknięcie

н. трэшчына; расколіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rift [rift] n.

1. трэ́шчына, раско́ліна, шчы́ліна

2. разры́ў (паміж сябрамі); трэ́шчына (у адносінах); раско́л (у партыі); канфлі́кт (паміж краінамі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fissure [ˈfɪʃə] n. шчы́ліна; трэ́шчына (у скале, зямлі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скі́давы, ‑ая, ‑ае.

У геалогіі — які ўтварыўся ў выніку скіду. Скідавая трэшчына. Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crevasse [krəˈvæs] n. geol. раско́ліна, рассе́ліна, глыбо́кая трэ́шчына (звыч. ледавіка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schrúnde

f -, -n трэ́шчына; ра́нка; рубе́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маразабо́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтвараецца ў раслін у выніку моцных маразоў. Маразабойная трэшчына.

2. Які мае маразабоіны. Маразабойнае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)