depose [dɪˈpəʊz] v. звярга́ць (з трона); пазбаўля́ць ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

міжца́рства, ‑а, н.

Перыяд незанятага трона, калі ўлада аднаго цара закончылася, а другога яшчэ не пачалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

престолонасле́дие ср. перахо́д у спа́дчыну прасто́ла (тро́на);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кронпры́нц, ‑а, м.

Тытул наследніка трона ў Германіі і Аўстра-Венгрыі да падзення ў іх манархіі (1918 г.). // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Ням. Kronprinz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deposition [ˌdepəˈzɪʃn] n.

1. звяржэ́нне (з трона); пазбаўле́нне ўла́ды

2. law све́дчанне пад прыся́гай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Thrónfolger

m -s, - спадкае́мца тро́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entthrónen

vt скіда́ць (з трона)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

abdykować

abdykowa|ć

незак. адракацца (адмаўляцца) ад трона, ад улады;

król ~ł — кароль адмовіўся ад трона (сышоў з трона)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

detronizacja

ж. звяржэнне з трона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звяржэ́нне н. Sturz m -es, Stürze;

звяржэ́нне з тро́на Entthrónung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)