ГЕ́КТАР,

герой у грэчаскай міфалогіі, сын Прыяма і Гекубы, муж Андрамахі. Галоўны траянскі герой у «Іліядзе», правадыр у Траянскай вайне, вылучаўся сілай і геройствам. Двойчы ўступаў у адзінаборства з найб. магутным пасля Ахіла ахейскім героем Аяксам. Траянцы на чале з Гектарам уварваліся ва ўмацаваны лагер ахейцаў і падпалілі адзін карабель. Загінуў у адзінаборстве з Ахілам, які помсціў яму за забойства Патрокла. Лёс Гектара адлюстраваны ў выяўл. мастацтве (творы вазапісу, рэльефы саркафагаў, скульптуры А.Кановы, Б.Торвальдсена), л-ры (Ф.Шылер, Ж.Жыраду) і інш.

т. 5, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

horse [hɔ:s] n.

1. конь;

a riding horse верхавы́ конь;

a school(ed) horse цыркавы́ конь;

the Trojan horse myth. трая́нскі конь;

ride a horse е́хаць на кані́

2. pl. the horses infml ска́чкі

(straight) from the horse’s mouth infml з пе́ршых рук, з надзе́йных крыні́ц (пра інфармацыю);

hold your horses! infml не хвалю́йся!;

enough to make a horse laugh ≅ кура́м на смех;

I could eat a horse. ≅ Я з’ем і быка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

конь, каня́; мн. ко́ні (з ліч. 2, 3, 4 кані́), ‑ей; м.

1. Буйная свойская аднакапытная жывёліна, якая выкарыстоўваецца для перавозкі людзей і грузаў, а таксама для верхавой язды. Запрагаць каня. Верхавы конь. Ехаць на кані. // Пакладаны самец гэтай жывёліны.

2. Шахматная фігура з галавой каня. Хадзіць канём.

3. Абабіты скурай брус на чатырох ножках для гімнастычных практыкаванняў. Практыкаванні на кані.

•••

Арабскі конь — адна з лепшых парод верхавых коней.

Быў конь, ды з’ездзіўся — тое, што і была кабылка, ды з’ездзілася (гл. кабылка).

На кані і пад канём — у самых разнастайных, прыемных і непрыемных сітуацыях (быць, пабываць і пад.).

Ні па кані, ні па аглоблях — не так, як хацелася (выйшла, атрымалася і пад.).

Па конях! — кавалерыйская каманда для пасадкі на коней.

Траянскі конь — ашуканства, падманныя дзеянні (са старажытнагрэчаскага падання аб узяцці Троі з дапамогай вялікага драўлянага каня, у сярэдзіне якога былі схаваны воіны).

Ход канём гл. ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

конь (род. каня́) м.

1. ло́шадь ж.; конь;

2. шахм. конь;

3. спорт. конь;

па ко́нях! — по ко́ням!;

ні па кані́, ні па агло́блях — ни на́шим, ни ва́шим;

ход канём — ход конём;

трая́нскі к. — троя́нский конь;

не па кані́ корм — не в коня́ корм;

быў к., ды з’е́здзіўсяпогов. уката́ли (уходи́ли) си́вку круты́е го́рки;

куды́ к. з капыто́м, туды́ і рак з клю́шняйпогов. куда́ конь с копыто́м, туда́ и рак с клешнёй;

до́ранаму (даро́наму) каню́ ў зу́бы не глядзя́цьпосл. дарёному коню́ в зу́бы не смо́трят;

з чужо́га каня́ і ў гразі́ злазьпосл. с чужо́го коня́ среди́ гря́зи доло́й;

пабы́ць на кані́ і пад канёмпогов. пройти́ ого́нь, во́ду и ме́дные тру́бы;

к. на чатыро́х нага́х і то спатыка́еццапосл. конь о четырёх нога́х да спотыка́ется; и на стару́ху быва́ет прору́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

конь м

1. заал Pferd n -es, -e; Gaul m -(e)s, -e (разм тс рабочы конь); Ross n -es, -e (высок);

рысі́сты конь Trber m -s, -;

бегавы́ конь Rnnpferd n -es, -e;

верхавы́ конь Ritpferd n;

ую́чны конь Pckpferd n;

ламавы́ конь Lstpferd n;

заво́дскі конь Zchtpferd n;

запражны́ конь Wgenpferd n; Zgpferd n;

чыстакро́ўны конь Vllblut n -(e)s, Vllblüter m -s, -;

конь-кача́лка (цацка) Schukelpferd n;

сяда́ць на каня́ das Pferd bestigen*, aufs Pferd stigen*;

мяня́ць ко́ней die Pfrde wchseln;

вярхо́м на кані́ zu Pfrde;

2. шахм Sprnger m -s, -, Rössel n -s, -;

ход каня́ Zug des Sprngers, Sprngerzug m -(e)s, -züge; Rösselsprung m -(e)s, -sprünge;

3. спарт Pferd n, Sitpferd n, Puschenpferd;

до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць inem gschenkten Gaul sieht [schaut] man nicht ins Maul;

у каня́ чаты́ры нагі́, ды спатыка́ецца ≅ auch der Klügste kann inen Fhler mchen, nemand ist vllkommen [vollkmmen];

Трая́нскі конь das Trojnische Pferd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)