Тайні́ца (tajnica) ’тое, куды няма доступу іншым; самае запаветнае, патаемнае месца; тайнік’ (1910 г., КСНН). Карэлят ж. р. да тайнік 1 (гл.); верагодна, штучнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патае́мнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і тайнік. Якуб дастаў з патаемніка кавалак гаспадарчага мыла. Лупсякоў. [Міхалка] рабіў драўляныя скрыначкі з патаемнікамі, якія не кожны мог адчыняць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stash​1 [stæʃ] n. infml

1. патайны́ запа́с;

a stash of narcotics схава́ныя нарко́тыкі

2. тайні́к, патайні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*І́нцык, и́нцик ’тайнік, патаемнік’ (Шпіл.). Няяснае слова. Можа, звязана з ням. Winkel ’кут’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gehéimfach

n -(e)s, -fächer тайні́к; пата- е́мная скры́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

concealment

[kənˈsi:lmənt]

n.

1) хава́ньне, уто́йваньне, зато́йваньне n.

2) патае́мнае ме́сца, та́йнік -а m.; схо́ванка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schowanko

н.

1. укрыццё, тайнік, патаемнік; схованка;

2. камора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schowek

м.

1. тайнік; скрытка; схоўка;

2. ячэйка камеры захоўвання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skrytka

ж. тайнік, патаемнік; схоўка; скрытка;

skrytka pocztowa — паштовая скрынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спрат м разм Áufbewahrungs¦ort m -(e)s, -e; Spéicher m -s, - (свіран, склад); Verstéck n -(e)s, -e (тайнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)