цві́ліць

‘даводзіць да таго, каб што-небудзь пакрылася цвіллю’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цві́лю цві́лім
2-я ас. цві́ліш цві́ліце
3-я ас. цві́ліць цві́ляць
Прошлы час
м. цві́ліў цві́лілі
ж. цві́ліла
н. цві́ліла
Загадны лад
2-я ас. цві́ль цві́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цві́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыты́м, злуч.

Да таго ж, акрамя таго (ужыв. звычайна ў спалучэнні са злучнікамі «і», «ды», «а»).

Ён малавопытны і п. мяккахарактарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытво́рства, -а, н.

Паводзіны таго, хто прытвараецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

furthermore [ˌfɜ:ðəˈmɔ:] adv. BrE, fml да таго́, апро́ч таго́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

moreover [mɔ:rˈəʊvə] adv. fml акрамя́ таго́, да таго́ ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

furthermore

[ˈfɜ:rðərmɔr]

adv.

да таго́ ж; апрача́ таго́, акрамя́ таго́; звыш таго́, такса́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дату́ль, прысл. (разм.).

1. Да таго месца.

Дайшоў д., дзе дарога зварочвала ў лес.

2. Да таго часу.

Сядзеў у хаце д., пакуль не скончыўся дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гатунко́васць, -і, ж.

Прыналежнасць да таго ці іншага гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́ла, прысл.

1. Нямнога, у невялікай колькасці.

М. зрабіў.

М. людзей.

М. часу.

2. Недастаткова, менш, чым патрэбна.

У пакоі м. (безас., у знач. вык.) святла.

◊

Мала таго (разм.), у знач. пабочн. сл. — акрамя таго.

Мала што (разм.) — не мае значэння, што з таго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сёй-то́й, сяго́-таго́, займ. неазнач., м. (разм.).

1. Некаторыя, нямногія людзі.

Сёй-той не прыехаў на сустрэчу.

2. Нехта (каго не жадаюць называць).

Неабходна папярэдзіць сяго-таго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)