Спро́гчыся ‘здохнуць’ (Сцяцко Сл.). Гл. апрэгчыся.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ато́ра Вузенькі загон, які атрымаўся пасля таго, як узаралі шырокі загон; на нізкім полі загончык з дзвюма глыбокімі разорамі паабапал (Жытк.). Тое ж атор (Зэльв. Сцяцко), аторыца (Жытк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Клача́нка 1 ’мятая салома’ (Мат. Гом.). Ад клычыць 1 (гл.). (П. Сцяцко, пісьмова). Суфікс ‑анка характэрны для аддзеяслоўных утварэнняў (Сцяцко, Афікс. наз., 28–29).

Клача́нка 2 ’палатно, вытканае са зрэб’я’ (Сцяшк., Жд. 3). Гл. клочча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Крышанчы́ха ’пляткарка’ (Мат. Гом.). Зыходзячы з мадэлі пявец‑пяўчыха (Сцяцко, Афікс. наз., 187), трэба рэканструяваць крышанец, якое ў сваю чаргу магло ўзнікнуць ад дзеяслова крышыць ’малоць’ пры дапамозе суфікса ‑анец (Сцяцко, там жа, 26–27). Тады крышанчыха — ’жанчына, якая «меле (языком)»!

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клы́бша ’жанчына з доўгімі нагамі’ (Сцяцко, Афікс. наз., 177). Гл. клыпша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кло́палка ’квактуха’ (Жд. 3). Гукапераймальнае. Словаўтварэнне на ‑алка (Сцяцко, Афікс. наз., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лістота ’лісце’ (ТСБМ, Сцяшк.). Да ліст 1 (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трацці́на Трэцяя частка дзесяціны зямлі; трэць ураджаю (Слаўг.). Тое ж траця́к — 3/4 га (Ваўк. Сцяшк.), трайця́к — да 8 га, трайціна́ — 7 га (Зэльв. Сцяцко), трэціна — палавіна з чацвёртай часткі га (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Ляшня́ ’палякі’ (Бес.). Да лях (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мачэнне, мочэнье ’вільгаць’ (ТС). Да мачы́ць. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 55).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)