сбреха́ть сов., прост., неодобр. збраха́ць, схлусі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сбрехну́ть сов., однокр., прост., неодобр. збрахну́ць, схлусі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’юда́шыць

‘здраднічаць, схлусіць (пад'юдашыць каму-небудзь і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пад’юда́шу пад’юда́шым
2-я ас. пад’юда́шыш пад’юда́шыце
3-я ас. пад’юда́шыць пад’юда́шаць
Прошлы час
м. пад’юда́шыў пад’юда́шылі
ж. пад’юда́шыла
н. пад’юда́шыла
Дзеепрыслоўе
прош. час пад’юда́шыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зблю́зніць

‘сказаць лухту, схлусіць; зрабіць нешта бязглуздае; учыніць нешта блюзнерскае’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зблю́зню зблю́знім
2-я ас. зблю́зніш зблю́зніце
3-я ас. зблю́зніць зблю́зняць
Прошлы час
м. зблю́зніў зблю́знілі
ж. зблю́зніла
н. зблю́зніла
Загадны лад
2-я ас. зблю́зні зблю́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час зблю́зніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сфальшава́ць

‘схлусіць; змяніць, падрабіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сфальшу́ю сфальшу́ем
2-я ас. сфальшу́еш сфальшу́еце
3-я ас. сфальшу́е сфальшу́юць
Прошлы час
м. сфальшава́ў сфальшава́лі
ж. сфальшава́ла
н. сфальшава́ла
Загадны лад
2-я ас. сфальшу́й сфальшу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сфальшава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

zełgać

зак. схлусіць; зманіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skłamać

зак. салгаць; схлусіць, зманіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Майна́чыць ’мяняць’ (воран., ашм.), змайна́чыць ’схлусіць’ — балтызм; параўн. літ. mainýti ’мяняць’ (Грынавяцкене, LKK, 16, 177 і 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́думаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Вынайсці, стварыць; прыдумаць. Выдумаць новую гульню.

2. Прыдумаць што‑н. такое, што не адпавядае рэчаіснасці; схлусіць; нахлусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераўга́ць ’сказіць; яўна схлусіць’ (Нас.). З перавесіць, да пера- і (і)лгаць (гл.) з неабмежаваным пераходам я > ў, відаць, у выніку страты пратэзы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)