зблю́зніць
‘сказаць лухту, схлусіць; зрабіць нешта бязглуздае; учыніць нешта блюзнерскае’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| зблю́зню | зблю́знім | |
| зблю́зніш | зблю́зніце | |
| зблю́зніць | зблю́зняць | |
| Прошлы час | ||
| зблю́зніў | зблю́знілі | |
| зблю́зніла | ||
| зблю́зніла | ||
| Загадны лад | ||
| зблю́зні | зблю́зніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| зблю́зніўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)