паацярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ацерабіць усё, многае. Паацярэбліваць сучча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аціна́ць

‘ахопліваць каго-небудзь, што-небудзь (страх ацінае душу); абсякаць што-небудзь (ацінаць сучча)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аціна́ю аціна́ем
2-я ас. аціна́еш аціна́еце
3-я ас. аціна́е аціна́юць
Прошлы час
м. аціна́ў аціна́лі
ж. аціна́ла
н. аціна́ла
Загадны лад
2-я ас. аціна́й аціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аціна́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аця́ць

‘ахапіць каго-небудзь, што-небудзь (страх ацяў душу); абсекчы што-небудзь (ацяць сучча)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атну́ атнё́м
2-я ас. атне́ш атняце́
3-я ас. атне́ атну́ць
Прошлы час
м. аця́ў аця́лі
ж. аця́ла
н. аця́ла
Загадны лад
2-я ас. атні́ атні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аця́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Geäst

n -(e)s су́чча, галлё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бервяно́, -а́, мн. бярвёны і (з ліч. 2, 3, 4) бервяны́, бярвён, н.

Ачышчаны ад галін і сучча ствол дрэва або яго частка.

Тоўстыя бярвёны.

|| памянш. бярве́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лама́чча, -а, н., зб.

1. Галлё, сучча, абламаныя часткі дрэў, якія валяюцца ў лесе.

Збіраць л.

2. Ламаныя, непрыгодныя для карыстання або прыгодныя толькі для перапрацоўкі прадметы.

Жалезнае л.

3. перан. Непатрэбныя рэчы (разм.).

Поўная хата л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сучаі́м’е, сухаі́мʼе ’павялічаныя залозы пад пахай’ (люб., шчуч., Сл. ПЗБ). Гл. сучча вымя ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лесаачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Ачыстка лесу ад буралому, сухастою і пад.

2. Ачыстка пэўнай тэрыторыі ад лесу, сучча і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хле́ўчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да хлеў. І тут жа ў хлеўчыку часовым, У наспех скіданым з сучча, Стаяць авечка, конь, карова, Жуюць салому па начах. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́раст Кусты; галлё, сучча (Крыч.).

□ в. Хварасця́ны Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)