Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
су́ччасобир., ср. су́чья мн.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
су́чча, ‑а, н., зб.
Сукі. Апалае лісце пазграбана ў кучкі, на іх ляжыць зрэзанае сухое сучча.Грахоўскі.Цяпер не стала і бяроз. Абгарэлае, абпаленае сучча нязграбна чарнела на вячэрнім блакіце неба.Лынькоў.// Тое, што і галлё. Распусціўшы сучча, У глухім прыволлі, Сам адзін расце ён На далёкім полі.Купала.// Тое, што і хвораст. Толькі назад ішла .. [Іваніха] яшчэ цішэй, і за спінай у яе пагойдвалася ў такт хадзе вязанка дробнага сучча.Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́ччан.зборн. Geäst n -(e)s; Réisig n -e (сухоегаллё)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Су́чча вы́мя ’павялічаныя залозы пад пахай’ (чавус., Нар. медыцына), ’павялічаныя грудкі ў нованароджаных’ (там жа), су́ччае вымя (сучее выме) ’павелічэнне залоз пад пахай, пераходзячае ў скулу’ (Нас.), сучы́нае вы́мя ’нарыў пад пахай’ (ТСБМ), сучаі́м’е, сухаі́мʼе ’гідрадэніт, запаленне залоз пад пахай’ (шчуч., люб., Сл. ПЗБ). Параўн. укр.палес.су́че ви́мйе ’нарыў пад пахай’, рус.су́чье вы́мя ’тс’. Варыянтнасць абодвух элементаў словазлучэння, параўн. укр.палес.собаче вымйе, суча цицька, рус.дыял.собачье вымя, сучья ти́тька, таксама тыпалагічныя паралелі тур.köpekmemesi ’нарыў пад пахай’, тат.эт имчэге ’тс’ (“сучча вымя”) сведчаць, паводле Беразовіч (Язык и трад. культура, 514), пра вобразны характар намінацыі хвароб, дадатковым матывуючым прызнакам пры ўтварэнні якіх з’яўляюцца негатыўныя канатацыі, звязаныя з вобразам сабакі. У беларускай мове звычайна характэрныя для ўтварэння назваў раслін (гл. сабачы). Крыніцы паходжання няясныя (першасная метафара?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сушня́к, -у́, м., зб. (разм.).
Сухое сучча, галлё; сухастой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)