пасука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і -сучу́, -су́чаш, -су́ча; -а́ны і -су́каны; зак., што.

1. Ссукаць, перасукаць усё, многае.

П. усю пражу.

2. і без дап. Сукаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сука́цца несов., возвр., страд. сучи́ться; см. сука́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сука́цца, сучацца; незак.

1. Звіваючыся, злучацца ў адно (пра ніткі, пражу).

2. Зал. да сукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасука́ць

‘скончыць сукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дасука́ю дасука́ем
2-я ас. дасука́еш дасука́еце
3-я ас. дасука́е дасука́юць
Прошлы час
м. дасука́ў дасука́лі
ж. дасука́ла
н. дасука́ла
Загадны лад
2-я ас. дасука́й дасука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дасука́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасука́ць

‘скончыць сукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дасучу́ дасу́чам
2-я ас. дасу́чаш дасу́чаце
3-я ас. дасу́ча дасу́чуць
Прошлы час
м. дасука́ў дасука́лі
ж. дасука́ла
н. дасука́ла
Загадны лад
2-я ас. дасучы́ дасучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дасука́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасу́кваць

‘заканчваць сукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дасу́кваю дасу́кваем
2-я ас. дасу́кваеш дасу́кваеце
3-я ас. дасу́квае дасу́кваюць
Прошлы час
м. дасу́кваў дасу́квалі
ж. дасу́квала
н. дасу́квала
Загадны лад
2-я ас. дасу́квай дасу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дасу́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сука́ны

1. прич. су́ченный; см. сука́ць 1;

2. прил. сучёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сучы́ць ’сукаць, скручваць у дзве столкі’ (Бяльк., Др.-Падб., Сл. ПЗБ; докш., Янк. Мат.; мёрск., Ск. нар. мовы; ГЧ, Сцяшк. Сл.), ’навіваць ніткі на цэўку пры дапамозе сукала’ (Сл. ПЗБ, ТС; докш., Янк. Мат.), ’круціць (калаўрот)’ (Сл. ПЗБ), сюды ж су́чыцца ’бурліць (пра ваду)’ (віц., бялын., ЛА, 2). Параўн. укр. дыял. сучи́ти ’сукаць’, рус. сучи́ть ’тс’, польск. дыял. suczyć, sucyć ’падыходзіць, прылягаць’, в.-луж. sučić ’сукаць, звязваць, круціць’, балг. су́ча ’сукаць, намотваць’, дыял. су́чем ’раскатваць цеста’, ’сукаць ніткі’, макед. суче ’сукаць, скручваць, закручваць’, ’раскатваць цеста’. Прасл. *sučiti, звязана з чаргаваннем асновы з *sъkati, *sukati, гл. сукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.

1. Ссукаць, перасукаць усё, многае. Пасукаць усю пражу.

2. і без дап. Сукаць некаторы час. З паўдня пасукала ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́каны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сукаць.

2. у знач. прым. Скручаны, звіты суканнем. Тэлефонныя правады — што тыя суканыя ніткі з белай ваты, калматыя, тоўстыя, па пальцу. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)