дасука́ць

‘скончыць сукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дасучу́ дасу́чам
2-я ас. дасу́чаш дасу́чаце
3-я ас. дасу́ча дасу́чуць
Прошлы час
м. дасука́ў дасука́лі
ж. дасука́ла
н. дасука́ла
Загадны лад
2-я ас. дасучы́ дасучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дасука́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)