дасука́ць
‘скончыць сукаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дасука́ю | дасука́ем | |
| дасука́еш | дасука́еце | |
| дасука́е | дасука́юць | |
| Прошлы час | ||
| дасука́ў | дасука́лі | |
| дасука́ла | ||
| дасука́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дасука́й | дасука́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дасука́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)