во́сь

‘стрыжань’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. во́сь во́сі
Р. во́сі во́сей
Д. во́сі во́сям
В. во́сь во́сі
Т. во́ссю во́сямі
М. во́сі во́сях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ні́т

‘металічны стрыжань’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ні́т ні́ты
Р. ні́та ні́таў
Д. ні́ту ні́там
В. ні́т ні́ты
Т. ні́там ні́тамі
М. ні́це ні́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шты́ль

‘стрыжань; шып’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шты́ль штылі́
Р. штыля́ штылёў
Д. штылю́ штыля́м
В. шты́ль штылі́
Т. штылём штыля́мі
М. штылі́ штыля́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпянёк, -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м.

Невялікі шпень, стрыжань.

Спражка са шпяньком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шуро́ўка

‘металічны стрыжань’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шуро́ўка шуро́ўкі
Р. шуро́ўкі шуро́вак
Д. шуро́ўцы шуро́ўкам
В. шуро́ўку шуро́ўкі
Т. шуро́ўкай
шуро́ўкаю		 шуро́ўкамі
М. шуро́ўцы шуро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпень, шпяня́, мн. шпяні́, шпянёў, м.

Стрыжань падоўжанай цыліндрычнай ці чатырохграннай формы на паверхні дэталі, які ўваходзіць у паглыбленне другой дэталі для замацавання (спец.); завостраны стрыжань наогул для насаджвання чаго-н.

|| прым. шпянёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штыль², -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Востры стрыжань.

2. Тое, што і штых (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́к

‘орган у ротавай поласці; металічны стрыжань у звоне і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́к языкі́
Р. языка́ языко́ў
Д. языку́ языка́м
В. язы́к языкі́
Т. языко́м языка́мі
М. языку́ языка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сте́ржень м.

1. техн. стры́жань, -жня м., шпень, род. шпяня́ м.; прут, род. пру́та м.;

металли́ческий сте́ржень металі́чны стры́жань (прут, шпень);

поршнево́й сте́ржень по́ршневы шпень (прут);

2. (нарыва) разг. стры́жань, -жня м.;

сте́ржень чи́рья стры́жань ску́лы;

3. перен. (основа) асно́ва, -вы ж.; стры́жань, -жня м.;

сте́ржень всей рабо́ты асно́ва ўсёй рабо́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стре́жень м. стры́жань, -жня м., сярэ́дзіна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)