◎ *Плошчыць, пруж.плошчыт (вушы) 4[конь] стрыжэ вушамі (пра каня)’ (ЛА, 1), рус.плоіцить ’плюшчыць, рабіць плоскім’. Да плоскі (гл.): стрыгучы вушамі, конь робіць іх плоскімі і прыціскае да галавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэрматаміко́зы
(ад дэрмата- + мікозы)
хваробы скуры (парша, стрыгучы лішай і інш.), якія выклікаюцца дэрматаміцэтамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мікраспары́я
(ад мікра- + спора)
заразная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл, выкліканая патагеннымі грыбамі; стрыгучы лішай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ліша́й, ‑я, м.
1. Назва некаторых хвароб скуры. Стрыгучы лішай. □ Твар .. [старога] зноў цямнее. На пераноссі і пад вачыма — зморшчкі, глыбокія і ў лішаях і кропельках поту.Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліша́й
1.бат. Fléchte f -, -n;
2.мед. Fléchte f -, -n, Grind m -(e)s, -e;
стрыгу́чы ліша́й Schérpilzflechte f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трыхафіты́я
(ад гр. thriks, -ichos = волас + phyton = расліна)
інфекцыйная грыбковая хвароба чалавека і жывёл, якая выклікаецца трыхафітонам; пашкоджвае скуру, валасы, ногці; стрыгучы лішай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ліша́й (род. лішаю́) м.
1.мед. лиша́й;
2.вет. волче́ц;
○ лускава́ты л. — чешу́йчатый лиша́й;
мо́кнучы л. — мед. мо́кнущий лиша́й;
стрыгу́чы л. — стригу́щий лиша́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АНТРАПАЗААНО́ЗЫ
[ад антрапа... + заа... + ...оз(ы)],
зоаантрапанозы, інфекцыйныя і інвазійныя хваробы, агульныя для жывёл і чалавека. Крыніца інфекцыі хворыя жывёлы, з якімі чалавек кантактуе. Многія антрапазаанозы — трансмісіўныя хваробы, характарызуюцца прыроднай ачаговасцю. У мед. л-ры антрапазаанозы наз.заанозамі.
Антрапазаанозы выклікаюцца бактэрыямі (бруцэлёз, злаякасны ацёк, сап, слупняк, сібірская язва, туберкулёз, тулярэмія, чума вярблюдаў, меліяідоз, харч. таксікаінфекцыі і інш.), вірусамі (арнітоз, шаленства, яшчур, кляшчовы энцэфаліт, інфекцыйны энцэфаламіэліт коней і інш.), грыбкамі (актынамікоз, парша, стрыгучы лішай), спірахетамі і лептаспірамі (лептаспіроз, клешчавы зваротны тыф), рыкетсіямі (Ку-ліхаманка, пацуковы рыкетсіёз, паўночна-азіяцкі клешчавы сыпны тыф), прасцейшымі (таксаплазмоз, трыпаназамоз, лейшманіёз і інш.), членістаногімі (акароз), гельмінтамі (дыфілабатрыёзы, апістархоз, тэніідоз, трыхінелёз, эхінакакоз, тоніярынхоз).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
раздво́ены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад раздвоіць.
2.узнач.прым. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае, на дзве часткі. [Заяц] неяк смешна кратаў раздвоенай губой, насцярожана стрыгучы вушамі.Шахавец.[Валодзя] спыніўся, каб крыху перадыхнуць, і раптам заўважыў на зямлі шырокі раздвоены след нейкай жывёлы.Ваданосаў.
3.перан.; узнач.прым. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства. Аб Аляксандру Іванавічу пайшла тая раздвоеная слава, калі адны цікавіліся больш яго храбрым мінулым, а другія — яго цяперашнімі паводзінамі.Пестрак.Так з раздвоеным пачуццём і пайшлі ад Іванова. Верыць ці не верыць?Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Рухаць, варушыць. Нямнога выйшла нас тады На бераг, Ледзь кратаў я Параненай рукой...Ставер.Заяц.. неяк смешна кратаў раздвоенай губой, насцярожана стрыгучы вушамі.Шахавец.
2.каго-што. Дакранацца да каго‑, чаго‑н.; чапаць. — Глядзі, твой бацька прыйшоў, — раптам кратае Жорыка за рукаў Ромка.Даніленка.Ліхаманкава гарэлі вочы, пальцы правай рукі.. нервова краталі шчаку.Лынькоў.
3.каго-што. Абл. Выклікаць якія‑н. пачуцці; кранаць. Некалькі хвілін у хаце было ціха, нібы яна была пустая. Што адчувала Ліда, Лабановіч не ведаў. Здавалася, што ўсё гэта яе мала кратала.Колас.Апусцелыя палі і лугі навявалі сум. Але ўсё гэта Халусту не кратала.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)