спин физ. спін, род. спі́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзікабра́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Жывёліна атрада грызуноў, спіна і бакі ў якой пакрыты доўгімі іголкамі.

|| прым. дзікабра́завы, -ая, -ае.

Дзікабразавае шчацінне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. спіна.

2. Апора для спіны ў крэсла, канапы і пад.

С. крэсла.

3. Частка адзення, якая закрывае спіну (спец.).

Выкраіць спінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

backache [ˈbækeɪk] n. боль у спі́не;

I have (a) backache. У мяне баліць спіна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзікабра́з, ‑а, м.

Жывёліна атрада грызуноў, спіна і бакі ў якой пакрыты моцнымі іголкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыбе́т, -бта́, М -бце́, мн. -бты́, -бто́ў, м.

1. Пазваночнік чалавека або жывёлы.

2. Спіна (разм.).

3. перан. Верхні край чаго-н.

Х. хвалі.

4. Рад гор, якія працягнуліся ў адным напрамку; горны ланцуг.

Горны х.

|| прым. хрыбто́вы, -ая, -ае і хрыбе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́льга

(фін. selka = спіна, краж)

горная града ў Фінляндыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паго́цкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Гоцкацца некаторы час. Паўлік паспрабаваў пагоцкацца, але спіна вярблюда, на жаль, не мела спружын. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукза́к

(ням. Rücksack, ад Rücken = спіна + Sack = мяшок)

заплечны рэчавы мяшок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Кархавіна ’спіна’ (Сл. паўн.-зах.), да каркавіна, карк, карак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)