зухава́ць

‘праяўляць спрыт, ліхасць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зуху́ю зуху́ем
2-я ас. зуху́еш зуху́еце
3-я ас. зуху́е зуху́юць
Прошлы час
м. зухава́ў зухава́лі
ж. зухава́ла
н. зухава́ла
Загадны лад
2-я ас. зуху́й зуху́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зуху́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сноро́вка ж. спрыт, род. спры́ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сно́та ‘клопат, апекаванне’, ‘спрыт’ (Касп.). Укр. сно́та ‘цнота’, рус. дыял. маск. сно́та ‘здагадка, кемлівасць, спрыт’, смал. ‘цнота’. Гл. цнота.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акрабаты́зм, ‑у, м.

Спрыт, дасканаласці ў выкананні гімнастычных практыкаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанглёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць жанглёру, уласцівы яму. Жанглёрскі спрыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оборо́тистость ж. паваро́тлівасць, -ці ж., спрыт, род. спры́ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оборо́тливость ж. паваро́тнасць, -ці ж., спрыт, род. спры́ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zręczność

ж. спрыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwinność

ж. спрыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мара́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да марака, уласцівы мараку. Марацкая форма. Марацкі спрыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)