испоко́н / испоко́н ве́ку, испоко́н веко́в спако́н ве́ку, спрадве́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Супако́н: супоко́н ве́ку ’спрадвеку’ (Нас.). Гл. спакон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

издре́вле нареч., уст. здаўна́; спако́н ве́ку; спрадве́ку, здаўны́х-даўна́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

машкара́, ‑ы, ж., зб.

Мошкі. Спакон веку тут была дрыгва і ў чэзлым альшэўніку шумеў чарот ды кішэла машкара. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odwiecznie

спрадвеку, спакон веку, здаўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

únvordenklich

seit ~en Zéiten — спрадве́ку, спако́н ве́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ménschengedenken

seit ~ — здавён, здаўна́, спрадве́ку, спако́н ве́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

immemorial

[,ɪməˈmɔriəl]

adj.

незапа́мятны, незапо́мны; спрадве́чны, да́ўны, да́ўні

from time immemorial — спако́н вяко́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спаконве́чны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе спакон вякоў, спрадвечны; пастаянны. І гудок пралятаў над, глухім гарадком І ляцеў за раку ў спаконвечныя нетры. Зарыцкі. Вобраз вячэрняй зоркі — гэта ж і ёсць спаконвечны вобраз беларускай народнай песні. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бля́кнуць (БРС, Нас.), укр. бля́кнути. Запазычанне з польск. blaknąć ’тс’ (гл. Рудніцкі, 143–144). Спакон вякоў усх.-слав. формы, рус. блёкнуть, укр. дыял. бле́кнути (паходжанне іх не вельмі яснае; Бернекер, 63, рэканструюе аснову *blьk‑, супраць чаго Фасмер, 1, 173; іншая магчымасць: *blěk‑, гл. Шанскі, 1, Б, 137, там і літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)