inheritable [ɪnˈherɪtəbl] adj. biol. спа́дчынны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радавы́³, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).

Р. абрад.

2. Спадчынны, родавы.

Радавая маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патрыманія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Спадчынны, радавы.

[Лац. patrimonialis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саманабы́ты, ‑ая, ‑ае.

Набыты асабіста, на свае сродкі, не спадчынны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

султа́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спадчынны тытул манархаў у некаторых мусульманскіх краінах Усходу, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

|| прым. султа́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

spadkowy

спадчынны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sukcesyjny

спадчынны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спа́дчыннасць ж.

1. насле́дственность;

2. прее́мственность; см. спа́дчынны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hereditary [həˈredɪtri] adj.

1. спа́дчынны, насле́даваны, унасле́даваны; прыро́джаны (пра хваробу, інстынкт і да т.п.)

2. спа́дчынны, які́ перадаецца ў спа́дчыну; фамі́льны (пра тытул, каштоўнасці і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патрыманія́льны

(лац. patrimonialis)

спадчынны, родавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)