лушча́к, ‑у, м.

Уст. Слюда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mika

ж. слюда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Míka

f - мін. слюда́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

слаі́цца, слаіцца; незак.

1. Рабіцца слаістым; размяшчацца, складвацца слаямі. Лёд слаіцца. Дым слаіцца. Слюда слаіцца.

2. Зал. да слаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Glímmer

m -s, -

1) слюда́

2) мільгаце́нне, сла́бае святло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мікафо́лей

(ад лац. mica = слюда + folium = ліст)

электраізаляцыйны матэрыял са слаёў паперы і слюды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Лушча́к ’слюда’ (ТСБМ). Да лу́шчыць (гл.). Параўн. аналагічнае ўтварэнне ўкр. лупа́к, бел. лупня́к ’сланец’. Такім жа чынам утворана лексема лушчак ’лузан’ (рэч., Мат. Гом.; лаг., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.), як і ўкр. лущак, польск. łuszczak, макед. лушна́к, балг. лушта́к, луштна́к, для якіх Слаўскі (5, 365) выводзіць прасл. дыял. luščakъ ’лузан’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мікале́кс

(ад лац. mica = слюда + lectus = адборны)

пластмаса са слюды і цэментуючых рэчываў, выкарыстоўваецца як электраізаляцыйны матэрыял .

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мікані́т

(ад лац. mica = слюда)

шараваты ізаляцыйны матэрыял, выраблены з лісткоў слюды, склееных лакам; выкарыстоўваецца ў электратэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыэле́ктрыкі

[англ. dielectric, ад. гр. di(a) = праз + англ. electric = электрычны]

рэчывы, якія характарызуюцца малой электраправоднасцю, напр. шкло, фаянс, слюда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)