разе́ц, -зца́, мн. -зцы́, -зцо́ў, м.

1. Рэжучы інструмент для апрацоўкі металу, дрэва і іншых цвёрдых матэрыялаў.

Р. скульптара.

2. Пярэдні парны зуб плоскай формы.

Сківіца мае чатыры разцы.

3. перан. Пра майстэрства, манеру, стыль скульптара.

Адразу бачны р. мастака.

|| прым. разцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Únterkiefer

m -s, - ні́жняя скі́віца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kínnbacke, Kínnlade

f -, -n скі́віца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Па́скавіца ’сківіца’ (лях., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі бел. сківіца і польск. paszczeka (pa‑szczęka) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Óberkiefer

m -s, - анат. ве́рхняя скі́віца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ По́шчака ’сківіца’ (Сцяшк. МГ). Гл. пашчака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jaw​1 [dʒɔ:] n.

1. скі́віца;

the top/upper jaw ве́рхняя скі́віца;

the bottom/lower jaw ні́жняя скі́віца

2. падбаро́дак;

He’s got a very determined jaw. У яго вельмі рашучы падбародак.

3. pl. jaws рот; па́шча

4. pl. jaws tech. заціскно́е прыстасава́нне; абцугі́

♦

in the jaws of death у кіпцюра́х сме́рці;

smb.’s jaw dropped/fell/sagged рот разя́віўся ад здзіўле́ння;

the jaws of a tunnel ву́зкі ўвахо́д у тунэ́ль (які выглядае небяспечным)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мандзя́каць ’гаварыць абы-што, глупства, нязначнае’ (паўд.-усх., КЭС). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ʼак‑аць ад асновы манд‑, якую можна назіраць у анатамічным тэрміне: параўн. чэш. mandibula ’ніжняя сківіца’ < лац. mandibula ’сківіца’ < mandere ’жаваць, кусаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лалэ́й (абразл.) ’чалавек з вельмі тоўстымі губамі’ (лаг., Жд. 2). Утворана ад ⁺лалы (параўн. рус. пск., наўг. лалы ’ніжняя сківіца’, цвяр. лылы́ ’сківіца’) і суф. ‑эй, як і лупсей, губрэй ’губаты’ (Сцяцко, Афікс. наз., 151). Гл. таксама халалэ́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГЕЙДЭЛЬБЕ́РГСКІ ЧАЛАВЕ́К,

самы старажытны выкапнёвы чалавек у Еўропе, які жыў 500—800 тыс. г. назад. Сківіца гейдэльбергскага чалавека з поўным наборам зубоў знойдзена ў 1908 у пясчаным кар’еры каля в. Маўэр непадалёку ад г. Гайдэльберг (Германія), адносіцца да тыпу Homo erectus.

т. 5, с. 133

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)