акры́да

‘саранча’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акры́да акры́ды
Р. акры́ды акры́д
Д. акры́дзе акры́дам
В. акры́ду акры́д
Т. акры́дай
акры́даю		 акры́дамі
М. акры́дзе акры́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

locust [ˈləʊkəst] n. entomol. саранча́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

усёпажыра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знішчае ўсё на сваім шляху. Усёпажыральная саранча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Перасаранчы́ць ’прамарнатравіць’ (Нас.). Да пера- (гл.) і саранчыць ’раскідаць, растрачваць, знішчаць, нібы саранча’ < саранча, якое з цюрк. sarynča ’саранча’, што ^зыходзіць да sary(y) ’жоўты’, saryea ’жаўтаваты’ (Фасмер, 3, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шко́днік м., в разн. знач. вреди́тель;

саранча́ — небяспе́чны ш. — саранча́ — опа́сный вреди́тель;

садо́вы ш. — садо́вый вреди́тель;

мілі́цыя раскры́ла ~ка — мили́ция раскры́ла вреди́теля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажэ́рці, ‑жару, ‑жарэш, ‑жарэ; ‑жаром, ‑жараце; пр. пажор, ‑жэрла; заг. пажары; зак., што.

1. З’есці прагна ўсё (пра жывёл). Саранча пажэрла пасевы.

2. Груб. Паесці ўсё, многае (пра людзей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІДРАФО́БЫ

[ад гідра... + ...фоб(ы)],

арганізмы, якія пазбягаюць блізкасці або лішку вады (напр., кактусавыя, некат. стэпавыя, пустынныя і паўпустынныя злакавыя, саранча, скарпіёны і інш.).

т. 5, с. 237

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

szarańcza

ж. заал. саранча (Locusta migratoria L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Héuschrecke

f -, -n

1) саранча́

2) ко́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schrécke

f -, -n заал.

1) ко́нік

2) саранча́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)