adversary [ˈædvəsəri] n. fml во́раг, праці́ўнік; сапе́рнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rywal

м. сапернік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

contender [kənˈtendə] n.

1. сапе́рнік

2. прэтэндэ́нт, кандыда́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contestant [kənˈtestənt] n.

1. удзе́льнік спабо́рніцтва

2. канкурэ́нт, сапе́рнік, праці́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Nébenbuhler

m -s, - сапе́рнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пажырава́ць, ‑руе; зак.

Жыраваць нейкі час; крыху жыраваць. Ён [цецярук] быў абураны, што нейкі Сюды сапернік заляцеў Пажыраваць пупышкай клейкай З яго аблюбаваных дрэў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешчаслі́вы, -ая, -ае.

1. Які прыносіць няшчасце, гора; поўны няшчасця.

Н. дзень.

2. Такі, якому не дадзена шчасце, радасць.

Без маткі нешчаслівыя дзеткі (прыказка).

3. Які не прыносіць удачы.

Н. латарэйны білет.

4. Такі, якому не шанцуе, не спрыяе поспех.

Н. сапернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rivále

[-va:l]

m -n, -n сапе́рнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

współzawodnik

м. удзельнік спаборніцтва; спаборнік; сапернік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Спабо́рнік ‘сапернік, канкурэнт, прэтэндэнт’ (ТСБМ, Ласт.). Аўтарства слова прыпісваецца Ластоўскаму, гл. Пацюпа ў Станкевіч, Язык, 1160. Відаць ад спаборніцтва ‘саперніцтва, змаганне, барацьба’, што з’яўляецца калькай рус. соревнование ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)