бахва́л прост. выхваля́нка, -кі м., хвалько́, -ка́ м., самахва́л, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвасту́н разг. хвалько́, -ка́ м., самахва́л, -ла м., выхваля́ка, -кі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Dícktuer

m -s, - разм. хвалько́, самахва́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máulheld

m -en, -en разм. хвалько́, самахва́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bufon

м.

1. комік; блазен;

2. хвалько; самахвал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Práhlhans

m -en i -es, -hänse разм. хвалько́, самахва́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пустагра́к (pustohräk) ’чалавек ні да чога не здатны; непрыдатная рэч; самахвал, хвалько’ (Чач.). Чачот (там жа) адносіць да грак (“gawron, ptak”), відаць, пад уплывам слоў тыпу сіваграк ’від птушкі’; параўн., аднак, бранск. пустогряка ’гультай’, рус. дыял. пустограй ’балбатун, насмешнік’, пустограйничатъ ’гультаяваць’, што дазваляе суаднесці з пусты ’непатрэбны, несур’ёзны’ і граць ’гуляць’ або гракаць ’шумець, крычаць’ (< *grajatH).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

braggart

[ˈbrægərt]

1.

n.

выхваля́ка -і m., хвалько́ -а́ m.; самахва́л -а m., самахва́лка f.

2.

adj.

які́ выхваля́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blowoff

[ˈbloʊɔf]

n.

1) выпуска́ньне n.

2) апара́т для выпуска́ньня па́ры

3) informal вы́бух гне́ву, набале́лага пачуцьця́

4) Sl. хвалько́ -а́ m., самахва́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

humbug

[ˈhʌmbʌg]

1.

n.

1) ашука́нства n., лу́хта f.

2) ашука́нец -ца m., махля́р -а́ m.; самахва́л -а m.; пустаме́ля -і m. & f.

3) удава́ньне n., хвальба́ f.

2.

v.t.

ашу́кваць, падма́нліва зво́дзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)