валасі́на, ‑ы, ж.

Адзінкавы волас. — Добрае лета сёлета будзе. Ураджайнае, — пагладжваў рэдкія валасіны барады Хасан. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Звесіць, нахіліць, апусціць усё, многае. Пазвешваць галовы. □ [Бярозы] пазвешвалі над дарогай рэдкія сіваватыя косы. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Баля́скі ’зубы’ (Сцяц.). Метафара да баля́са ’слупок для агароджы і г. д.’ Першапачаткова, мабыць, ужывалася ў сэнсе ’рэдкія зубы’ (падобныя агароджы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кашла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; незак., каго-што.

Разм. Касмаціць, кудлаціць. Адам Лаўрэнавіч сядзіць, панурыўшыся, падпёршы рукой галаву, пальцы кашлацяць рэдкія валасы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scanty [ˈskænti] adj. бе́дны, мізэ́рны, недастатко́вы;

scanty vegetation убо́гая раслі́ннасць;

a scanty crop бе́дны ўраджа́й;

scanty hair рэ́дкія валасы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Вярэ́йцы, цэнтр.-палес. вере́йцы ’рэдкія варотцы з жэрдак, праз якія ўязджаюць у двор’ (Серб.); ’падваротня ў гумне’ (лельч., Нар. сл.). Да вярэйкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лагавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да логу. Між шэрагу хат, якія складалі сабою бок вуліцы, адмяжоўваючы майдан ад лагавое вуліцы, праходзілі рэдкія пешаходы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

patchy [ˈpætʃi] adj.

1. пакры́ты пля́мамі, пля́місты

2. неаднаро́дны, неаднаста́йны; страка́ты

3. абры́вачны; выпадко́вы;

The applause was patchy. Пачуліся рэдкія апладысменты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радка́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Радкаваты. Дожджык быў малы і радкавы, але калі парывамі налятаў вецер, то невялікія і рэдкія кроплі секлі ў твар, як шротам. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаўзці́ся, ‑зецца; ‑зёмся, ‑зяцеся, ‑зуцца; пр. споўзся, спаўзлася, ‑лося; зак.

Паўзучы, сабрацца разам, у адно месца; наблізіцца адзін да другога. Рэдкія хмары спаўзліся.. над палеткамі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)