га́ла-ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́ла-ры́мскі га́ла-ры́мская га́ла-ры́мскае га́ла-ры́мскія
Р. га́ла-ры́мскага га́ла-ры́мскай
га́ла-ры́мскае
га́ла-ры́мскага га́ла-ры́мскіх
Д. га́ла-ры́мскаму га́ла-ры́мскай га́ла-ры́мскаму га́ла-ры́мскім
В. га́ла-ры́мскі (неадуш.)
га́ла-ры́мскага (адуш.)
га́ла-ры́мскую га́ла-ры́мскае га́ла-ры́мскія (неадуш.)
га́ла-ры́мскіх (адуш.)
Т. га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскай
га́ла-ры́мскаю
га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскімі
М. га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскай га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эліністы́чна-ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эліністы́чна-ры́мскі эліністы́чна-ры́мская эліністы́чна-ры́мскае эліністы́чна-ры́мскія
Р. эліністы́чна-ры́мскага эліністы́чна-ры́мскай
эліністы́чна-ры́мскае
эліністы́чна-ры́мскага эліністы́чна-ры́мскіх
Д. эліністы́чна-ры́мскаму эліністы́чна-ры́мскай эліністы́чна-ры́мскаму эліністы́чна-ры́мскім
В. эліністы́чна-ры́мскі (неадуш.)
эліністы́чна-ры́мскага (адуш.)
эліністы́чна-ры́мскую эліністы́чна-ры́мскае эліністы́чна-ры́мскія (неадуш.)
эліністы́чна-ры́мскіх (адуш.)
Т. эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскай
эліністы́чна-ры́мскаю
эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскімі
М. эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскай эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́чба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Знак для абазначэння ліку.

Арабскія лічбы (1, 2, 3 і г.д.). Рымскія лічбы (I, II, III і г.д.).

2. Паказчык чаго-н., выражаны ў лічбах; сума, падлік.

|| прым. лі́чбавы, -ая, -ае.

Л. код.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Roman numerals

ры́мскія лі́чбы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

numeral [ˈnju:mərəl] n.

1. лі́чба;

Arabic/Roman numerals ара́бскія/ры́мскія лі́чбы

2. ling. лічэ́бнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акведу́к, ‑а, м.

Збудаванне ў выглядзе моста, якое служыць для пераводу і падтрымкі водаправодных труб, арашальных і гідраэнергетычных каналаў цераз равы, цясніны, даліны рэк, чыгункі і дарогі. Рымскія акведукі.

[Ад лац. aquaeductus — водаправод.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trybun

м. трыбун;

rymscy ~i (~owie) — рымскія трыбуны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Федэраты, гл. Саюзнікі рымскія Федэрацыі (спарт.) 10/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Roman2 [ˈrəʊmən] adj.

1. ры́мскі;

the Roman alphabet лаці́нскі алфаві́т;

the Roman Empire Ры́мская імпе́рыя;

Roman numerals ры́мскія лі́чбы

2. ры́мска-каталі́цкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ри́мский ры́мскі;

ри́мское пра́во юр. ры́мскае пра́ва;

ри́мская це́рковь ры́мская царква́;

ри́мские ци́фры ры́мскія лі́чбы;

ри́мский Па́па церк. Ры́мскі Па́па.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)