Verbum

анлайнавы слоўнік

Ры́м

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рим г. Рым, род. Ры́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рым мор. рым, род. ры́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раманіза́цыя, ‑і, ж.

Засваенне мовы, культуры і звычаяў Старажытнага Рыма Бародамі, якія падпалі пад уплыў Рымскай імперыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаці́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Старажытнага Рыма, да рымлян. Лацінская мова. Лацінская прыказка.

2. Уст. Каталіцкі. Лацінская царква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раманізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Прымусіць (прымушаць) каго‑, што‑н. засвоіць мову, культуру, звычаі Старажытнага Рыма; правесці (праводзіць) раманізацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́мляне, ‑ян; адз. рымлянін, ‑а, м.; рымлянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. рымлянкі, ‑нак; ж.

1. Грамадзяне старажытнай Рымскай дзяржавы.

2. Жыхары горада Рыма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падры́мка ’трэцяя струна пасля баса ў скрыпцы, якая выдае гук ля’ (Мядзв.), падрымоўка ’другая струна ў скрыпцы’ (Шат.). Гл. рыма, рымзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́стра, ‑ы, ж.

1. Гіст. Трыбуна на форуме старажытнага Рыма, упрыгожаная насамі караблёў, захопленых у непрыяцеля.

2. Упрыгожанні калон у выглядзе насавой часткі старажытнага судна.

[Лац. rostra (мн. л.) — насы караблёў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)