рыма - Пошук

Ры́ма

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рыма, гл. рымзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ры́ма Купіна ў вадзе (Н. Дзятлавічы Гом. Радч., XVI). Параўн.: под ри́мами, т. е. кочками, купьями в воде (Радч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ры́ма-каталі́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ры́ма-каталі́цкі	ры́ма-каталі́цкая	ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкія
Р.	ры́ма-каталі́цкага	ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкага	ры́ма-каталі́цкіх
Д.	ры́ма-каталі́цкаму	ры́ма-каталі́цкай	ры́ма-каталі́цкаму	ры́ма-каталі́цкім
В.	ры́ма-каталі́цкі (неадуш.) ры́ма-каталі́цкага (адуш.)	ры́ма-каталі́цкую	ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкія (неадуш.) ры́ма-каталі́цкіх (адуш.)
Т.	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкаю	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкімі
М.	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкай	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́ма-като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне