Ры́ма

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Ры́ма Ры́мы
Р. Ры́мы Ры́м
Д. Ры́ме Ры́мам
В. Ры́му Ры́м
Т. Ры́май
Ры́маю		 Ры́мамі
М. Ры́ме Ры́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рыма, гл. рымзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ры́ма-каталі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́ма-каталі́цкі ры́ма-каталі́цкая ры́ма-каталі́цкае ры́ма-каталі́цкія
Р. ры́ма-каталі́цкага ры́ма-каталі́цкай
ры́ма-каталі́цкае		 ры́ма-каталі́цкага ры́ма-каталі́цкіх
Д. ры́ма-каталі́цкаму ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкаму ры́ма-каталі́цкім
В. ры́ма-каталі́цкі (неадуш.)
ры́ма-каталі́цкага (адуш.)		 ры́ма-каталі́цкую ры́ма-каталі́цкае ры́ма-каталі́цкія (неадуш.)
ры́ма-каталі́цкіх (адуш.)
Т. ры́ма-каталі́цкім ры́ма-каталі́цкай
ры́ма-каталі́цкаю		 ры́ма-каталі́цкім ры́ма-каталі́цкімі
М. ры́ма-каталі́цкім ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкім ры́ма-каталі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́ма-като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́ма-като́лік ры́ма-като́лікі
Р. ры́ма-като́ліка ры́ма-като́лікаў
Д. ры́ма-като́ліку ры́ма-като́лікам
В. ры́ма-като́ліка ры́ма-като́лікаў
Т. ры́ма-като́лікам ры́ма-като́лікамі
М. ры́ма-като́ліку ры́ма-като́ліках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лаці́нскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да культуры, рэлігіі і геаграфіі Старажытнага Рыма.

Лацінская прыказка.

Л. шрыфт.

Лацінская вера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ры́м

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ры́м
Р. Ры́ма
Д. Ры́му
В. Ры́м
Т. Ры́мам
М. Ры́ме

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рим г. Рым, род. Ры́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рым мор. рым, род. ры́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́м ры́мы
Р. ры́ма ры́маў
Д. ры́му ры́мам
В. ры́м ры́мы
Т. ры́мам ры́мамі
М. ры́ме ры́мах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раманіза́цыя, ‑і, ж.

Засваенне мовы, культуры і звычаяў Старажытнага Рыма Бародамі, якія падпалі пад уплыў Рымскай імперыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)